Jean-Michel Basquiat urodził się w 1960 roku w Nowym Jorku. Miał mieszane korzenie, jego matka była Portorykanką, a ojciec Haitańczykiem. Jako nastolatek zaczął malować graffiti na murach Manhattanu, podpisując się „SAMO” (Same Old Shit). Uczył się w Szkole Edwarda Murrowa, jednak jej nie ukończył. Żył ze sprzedaży koszulek i pocztówek, które sam wykonywał. W międzyczasie malował obrazy.
Przygodę z malarstwem rozpoczął po spotkaniu z Anniną Nosei, właścicielką jednej z nowojorskich galerii. Nosei zaczęła wystawiać jego prace u siebie. Jego sztukę docenił krytyk Rene Ricard, co wpłynęło na rosnącą popularność artysty. Od 1982 roku Basquiat wystawiał swoje dzieła w największych galeriach Nowego Jorku. W 1982 roku poznał Andy’ego Warhola, co znacznie wpłynęło na jego twórczość, a także zaowocowało kilkuletnią współpracą.
Kiedy w 1987 roku zmarł Warhol, Basquiat załamał się. Młody artysta był uzależniony od narkotyków, zmarł w 1988 roku w wieku 27 lat z powodu przedawkowania.
Jean-Michel Basquiat - charakterystyka twórczości
Basquiata uznaje się za prekursora graffiti jako sztuki ulicy. Wyróżnikiem jego wczesnych prac były wyraziste, kontestacyjne napisy: „SAMO jest alternatywą Boga”, „Burżuj czuje się bezpieczny”, „Zbuduj fortecę, a potem podpal ją”. W jego pracach bardzo często pojawiały się motywy anatomiczne – przekroje ludzkiego ciała, czaszki, zęby, kościotrupy. Prawdopodobnie inspiracją Basquiata w tym zakresie był podręcznik do anatomii Henry’ego Gray’a, który w dzieciństwie dostał od matki.
Artysta był niesłychanie zdolny, pozostawił ponad 1000 obrazów, nie licząc rysunków. Jego prace malarskie były niezwykle eklektyczne, a także ekspresjonistyczne. Basquiat sięgał zarówno do motywów kultury masowej, jak i do kultury afrykańskiej czy symboli religijnych. Operował kontrastującymi, wyrazistymi barwami, jego obrazy wyrażały ogromny natłok emocji. Bardzo często odwoływał się do motywów życia w mieście i jego szybkiego tempa. Bogactwo kolorów i różnorodność kulturowych klisz, po które sięgał, odnosiły się między innymi do różnorodności, ale też tłoku i hałasu Nowego Jorku.
Niejednokrotnie Basquiat sięgał także po symbolikę bólu i rozkładu ciała. Były to dzieła pełne krzyku, apelujące do uniwersalnego języka emocji i skojarzeń, chaotyczne, a jednocześnie wyposażone w swoistą logikę. Jego najbardziej znane obrazy to: „Bokser” („Bez tytułu”), „Czaszka”, „Autoportret” czy „Papieros”.