Rafał Wojaczek urodził się w 1945 roku w Mikołowie, w rodzinie inteligenckiej. W 1963 roku studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim, a po przerwaniu studiów przeniósł się do Wrocławia. Aby się utrzymać, imał się najróżniejszych prac fizycznych, między innymi w MPO.
Już od wczesnej młodości cierpiał na zaburzenia psychiczne. Często przebywał w szpitalach psychiatrycznych. We wrocławskiej klinice poznał swoją przyszłą żonę Hannę, która była pielęgniarką. Z ich związku przyszła na świat córka Dagmara. Wojaczek przez większość życia walczył z alkoholizmem, wielokrotnie poddawał się terapii, ale bez skutku.
Zmarł śmiercią tragiczną w 1971 roku w wyniku przedawkowania valium.
Rafał Wojaczek - charakterystyka twórczości
Wojaczek należy do grona tak zwanych „poetów przeklętych”. W swoim krótkim życiu zdążył wydać jedynie dwa tomy wierszy – „Sezon” (1969) i „Inna bajka”(1970) – które weszły do kanonu literatury współczesnej. Pośmiertnie ukazały się jeszcze zbiory „Nie skończona krucjata”(1972) oraz „Którego nie było” (1972), a także powieść „Sanatorium”.
Poezja Wojaczka odważnie łamie obyczajowe tabu, dotykając najbardziej uniwersalnych spraw ludzkiej egzystencji: bólu istnienia, lęku,