Biografia
Urodził się 30 listopada 1904 roku w Kowenicach, a zmarł 14 maja 1993 roku w Warszawie. Był polskim prozaikiem, poetą, eseistą i redaktorem Miesięcznika Literackiego. Studiował w Krakowie na Akademii Sztuk Pięknych oraz prawo i nauki polityczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 20. podróżował po Europie jako przedstawiciel firmy samochodowej, a po II wojnie światowej osiadł we Francji. W 1943 roku został członkiem Francuskiej Partii Komunistycznej.
Po zakończeniu wojny pracował także jako dyplomata w ambasadzie w Paryżu, jednak po wstąpieniu do PZPR został odsunięty od pracy dyplomatycznej. Postawiono mu zarzuty o współpracy z kontrwywiadem francuskim, za co został również wyrzucony z partii. Później przywrócono mu prawa członka PZPR.
Był żonaty dwa razy - z Marią Ukniewską i Anną Lechicką-Kuśnierz.
W 1977 roku został odznaczony Orderem Sztandaru Pracy, a w 1974 nagrodę państwową I stopnia.
Twórczość
Andrzej Kuśniewicz debiutował w 1956 roku tomem poezji pt. Słowa o nienawiści, poruszającym temat relacji polsko-ukraińskich. Potem ukazały się tomy Diabłu ogarek i Piraterie. Pierwszą prozatorską pozycją Kuśniewicza była książka pt. Korupcja, wydana w 1961 roku. Oprócz tego napisał także:
- 1963 - Eroica
- 1964 - W drodze do Koryntu
- 1970 - Król Obojga Sycylii (proza reprezentująca nurt galicyjski)
- 1971 - Strefy (proza reprezentująca nurt galicyjski)
- 1973 - Stan nieważkości
- 1975 - Trzecie królestwo (opis realiów RFN)
- 1977 - Lekcja martwego języka (proza reprezentująca nurt galicyjski)
- 1980 - Witraż (rozrachunek z międzywojniem w Europie)
- 1985 - Mieszaniny obyczajowe (krypto pamiętnik)
- 1987 - Nawrócenie
- 1992 - Puzzle pamięci
 |
| Andrzej Kuśniewicz, autor: Edward Rylukowski /www.wikipedia.org.pl |