Biografia
Urodził się 16 marca w 1930 roku w Warszawie i tam zmarł w 2015. To publicysta, reporter, autor licznych scenariuszy filmowych i opowiadań. Jego debiutem było szkolne opowiadanie napisane w wieku 16 lat. Trzy lata później pracował już w redakcji „Pokoleń”, „Sztandarze Młodych” i „Kurierze Polskim”. Publikował także w „Świecie” i „Kulturze”. Ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim na Wydziale Dziennikarstwa, studiował także w Strasburgu. W latach 1964-2004 wykładał na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW. Został nagrodzony licznymi odznaczeniami:
Nagroda im. Juliana Bruna
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Nagroda im. Ksawerego Pruszyńskiego
Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia
Medal Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce
Medal "Zło Dobrem Zwyciężaj"
Laur Dziennikarski
Twórczość
Krzysztof Kąkolewski jest uznawany za czołowego przedstawiciela współczesnej literatury faktu. Często poruszał tematy kontrowersyjne dla społeczeństwa. Do jego najsłynniejszych powieści należą:
Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię (1969)
W złą godzinę (1983)
Sygnet z Jastrzębcem (1988)
Paradis (1989)
Notatka (1982)
Mięso papugi (1997)
Jest również autorem licznych opowiadań:
Sześciu niewidzialnych (1960)
Uderzenie (1971)
Baśnie udokumentowane (1976)
Na sto czterdziestym kilometrze w lewo (1978)
Lato bez wakacji (1986)
Szukanie Beegera, (Opowiadania gojowskie) (1993)
Najpiękniejsze i najskromniejsze (2000)
oraz reportaży:
Książę oszustów (1959)
Zbawiciel świata porwany (1960)
Sześciu niewidzialnych (1960)
Trzy złote za słowo (1964)
Umarli jeżdżą bez biletu (1965)
Ku początkowi świata (1966)
Dwadzieścia dwie historie, które napisało życie (1967)
Jak umierają nieśmiertelni (1972)
Wańkowicz krzepi (1973)
Co u pana słychać? (1975)
Baśnie udokumentowane (1976)
Biała księga. Sprawa Dolezalka (1981)
Dziennik tematów cz. 1 (1984)
Dziennik tematów cz. 2 (1985)
Węzły wojny (2010)
