Miron Białoszewski urodził się w 1922 roku i mieszkał razem z rodzicami w Warszawie. Po wybuchu II wojny światowej kształcił się na tajnych kompletach i w 1942 roku uzyskał maturę. Podjął studia polonistyczne, których nie ukończył z powodu wypadków wojennych. Tajne nauczanie zostało przerwane, ponieważ Warszawa została kompletnie zniszczona – najpierw przez walki okresu powstania warszawskiego, potem bezpośrednio przez armię niemiecką, która otrzymała rozkaz zmiecenia miasta z powierzchni ziemi.
Białoszewski wraz z ojcem został wywieziony na przymusowe roboty, jednak po pewnym czasie udało mu się zbiec. Po wojnie pracował w zniszczonej stolicy na poczcie, następnie jako reporter „Kuriera Codziennego” i „Wieczoru Warszawy”.
Pierwsze jego publikacje literackie ukazywały się na łamach czasopism dziecięcych. Publikował piosenki i wierszyki, m.in. w „Płomyczku”. W 1955 roku wiersze Białoszewskiego zostały zaprezentowane szerszej publiczności przez Artura Sandauera w „Życiu Literackim”. Rok później ukazał się pierwszy tomik poetycki Białoszewskiego pt.: „Obroty rzeczy”, który zwrócił na niego uwagę krytyki literackiej. W tym czasie, w mieszkaniu znajomego, razem z grupą przyjaciół zorganizował