Jerome David Salinger – amerykański pisarz, który zdobył światową sławę dzięki powieści „Buszujący w zbożu” („The Catcher in the Rye”).
J. D. Salinger - biografia
Jerome David Salinger urodził się w 1919 roku na Manhattanie w Nowym Jorku. Jego ojciec pochodził z rodziny żydowskiej i zajmował się handlem, matka natomiast miała korzenie irlandzko-szkockie, ale po wyjściu za mąż uważała się za Żydówkę. Salinger uczęszczał w dzieciństwie do wielu szkół, w których miał jednak problem z przystosowaniem się. Został absolwentem prestiżowej szkoły wojskowej, po czym rozpoczął studia na Uniwersytecie Nowojorskim i w Ursinus College, jednak żadnego kierunku nie ukończył. Już jako student zaczął podejmować pierwsze próby literackie. W 1940 roku debiutował opowiadaniem opublikowanym w magazynie „Story”. Po wybuchu II wojny światowej Salinger został powołany do wojska. Jako żołnierz armii amerykańskiej brał udział w wielu ważnych wydarzeniach, między innymi w słynnym desancie sił alianckich na Normandię. Widział także wyzwalanie nazistowskiego obozu koncentracyjnego w Dachau. Wojenne doświadczenia mocno odcisnęły się na jego psychice. Po zakończeniu działań wojennych pisarz spędził kilka tygodni w szpitalu z powodu zespołu stresu pourazowego. Wielki wpływ na jego późniejszą twórczość i karierę wywarł Ernest Hemingway, który pracował przez wiele lat jako korespondent wojenny. Salinger został doceniony przez słynnego wówczas pisarza, co zachęciło go do kontynuowania pracy literackiej.
Kariera literacka
Pod koniec lat czterdziestych opublikował kilka opowiadań w czasopiśmie „The New Yorker”, ale prawdziwy przełom w jego karierze nastąpił nieco później. W 1951 roku ukazała się jego powieść Buszujący w zbożu, która szybko stała się literacką sensacją i w niedługim czasie doczekała się wielu wznowień. Po niespodziewanym sukcesie pisarz zaczął stopniowo wycofywać się z życia publicznego, ograniczając kontakty z mediami. Nadal jednak publikował kolejne opowiadania, które jednak nie zyskały takiego rozgłosu jak Buszujący w zbożu. W 1965 roku przestał tworzyć i wybrał samotniczy tryb życia. Zrezygnował między innymi z udzielania wywiadów, wyrażał się krytycznie o próbach ekranizacji swoich dzieł. Salinger żywo interesował się religiami świata, co znalazło odzwierciedlenie w niektórych jego utworach. Studiował teksty hinduistyczne, uprawiał jogę i medytację dalekowschodnią, był także zdecydowanym przeciwnikiem jedzenia mięsa. Pisarz zmarł w 2010 roku w wieku 91 lat. Jego twórczość, choć skromna pod względem objętości, wpłynęła na wielu słynnych twórców literatury amerykańskiej i do dziś pozostaje przedmiotem analiz, interpretacji i kontrowersji.
Charakterystyka twórczości J. D. Salingera
Najsłynniejszym utworem w dorobku Salingera jest powieść Buszujący w zbożu, opowiadająca o przygodach szesnastoletniego Holdena Caulfielda, który po wyrzuceniu z prestiżowej szkoły w Pensylwanii postanawia wyruszyć w samotną podróż do Nowego Jorku. Fabuła powieści przedstawia kilka dni z jego życia. Główny bohater to typowy outsider, niezrozumiany przez otoczenie i niemogący znaleźć sobie miejsca w społeczeństwie. Jego marzeniem jest zatrzymanie się w szczęśliwym i beztroskim czasie dzieciństwa. Bohater wygłasza wiele niepochlebnych sądów na temat życia we współczesnym świecie, zmaga się z depresyjnymi myślami i sprzecznymi uczuciami wobec dziewcząt. Przeżywa żałobę po swoim młodszym bracie, który w wieku jedenastu lat zmarł na białaczkę. Powieść piętnuje obłudę i zakłamanie świata dorosłych, ukazuje trudności okresu dojrzewania i konflikty pokoleniowe. Holden Caulfield stał się ikoną nastoletniego buntu, z tego powodu po utwór często sięgali nastolatkowie kontestujący normy społeczne. Powieść wzbudziła liczne kontrowersje, głównie ze względu na wulgarny język, jakim posługują się bohaterowie oraz sposób ukazania w niej relacji damsko-męskich. Z tych powodów była wielokrotnie cenzurowana i wydawana w okrojonej wersji. Jak przyznawał sam autor, Buszujący w zbożu to powieść w dużej mierze autobiograficzna.
Pozostałe dzieła
Salinger przez większość swojego życia tworzył opowiadania, które ukazywały się w czasopismach, a później publikowane były w licznych zbiorach. Pisarz nawiązywał w nich do swoich doświadczeń wojennych i rozterek duchowych, jakie przeżywał przez wiele lat. Ukazywał konsekwencje traumy wojennej i kryzysy duchowe współczesnego człowieka. Bohaterowie jego utworów zmagają się z poczuciem pustki, samotności i przytłoczenia, próbując nadać swojemu życiu sens. Opowiadania Salingera nie zyskały nigdy takiego rozgłosu jak Buszujący w zbożu, jednak można w nich dostrzec te same motywy co w powieści.