Biografia
Węgierski pisarz o żydowskim pochodzeniu, urodzony 9 listopada 1929 roku w Budapeszcie. W 2002 roku otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. Jego rodzina była zamożna. W roku 1944 Imre został wywieziony obozu koncentracyjnego w Auschwitz-Birkenau, a następnie do Buchenwaldu. Większość członków jego rodziny zginęła w trakcie wojny, przeżyła jedynie matka. Na Węgry powrócił w 1945 roku. Podjął tam pracę dziennikarza, jednak w 1951 roku został zwolniony z redakcji, kiedy pismo dostało się w ręce władzy komunistycznej. W późniejszych latach był pracownikiem Ministerstwa Przemysłu (zwolniony w 1953). Następnie poświęcił się pracy pisarskiej i translatorskiej. Najwięcej tłumaczył z języka niemieckiego. Przez większość drugiego okresu życia mieszkał wraz z żoną w Berlinie.
Imre Kertész został uhonorowany licznymi nagrodami literackimi, zarówno na Węgrzech, jak i za granicą. W 2014 roku otrzymał Wielki Krzyż Orderu św. Stefana, najważniejsze węgierskie odznaczenie. Pisarz zmarł 31 marca 2016 roku w Budapeszcie.
Książki
Najważniejszą powieścią pisarza jest Los utracony (1975), opisująca doświadczenia z niemieckich obozów koncentracyjnych. W 2005 roku na podstawie fabuły powstał film o tym samym tytule. Inne dzieła węgierskiego artysty:
1977: A nyomkereső
1988: Fiasko
1990: Kadysz za nienarodzone dziecko
1991: Angielska flaga
1992: Dziennik galernika
1993: A holocaust mint kultúra
1993: Jegyzõkönyv
1997: Ja, inny. Kronika przemiany
2001: Język na wygnaniu
2003: Likwidacja
2006: Dossier K.
2008: Európa nyomasztó öröksége
2011: Mentés másként
2014: Ostatnia gospoda. Zapiski
 |
| Imre Kertész podczas spotkania z czytelnikami na Uniwersytecie w Segedynie, autor: Csaba / www.wikipedia.org.pl |