Stefan Chwin urodził się w 1949 roku w Gdańsku. W 1968 roku ukończył Państwowe Liceum Technik Plastycznych w Gdyni-Orłowie. Następnie podjął studia na Uniwersytecie w Gdańsku. Podczas studiów współpracował z „Bakałarzem” – pismem uniwersyteckim, na łamach którego publikował pierwsze wiersze. W 1972 uzyskał tytuł magistra polonistyki, w 1982 doktora, a w 1994 tytuł doktora habilitowanego.
 |
| Stefan Chwin z żoną/ fot. Mariusz Kubik (2005) |
W latach osiemdziesiątych Chwin należał do redakcji serii wydawniczej „Transgresje”. W tym okresie podjął pierwsze próby prozatorskie. W 1981 r. ukazały się, napisane wspólnie ze Stanisławem Rośkiem, szkice literackie pt.: „Bez autorytetu”, a w 1988 „Dzieci”, powstałe przy współpracy z Marią Janion. Pierwsza samodzielna analiza literacka Chwina to „Romantyczna przestrzeń wyobraźni” wydana w 1989 roku. W 1993 ukazało się wydanie „Konrada Wallenroda” Mickiewicza w opracowaniu historyczno-literackim Stefana Chwina („Literatura a zdrada: od Konrada Wallenroda do Małej Apokalipsy”).
W latach dziewięćdziesiątych Stefan Chwin należał do rady redakcyjnej pisma „Borussia. Kultura. Historia. Literatura”, gdzie działał na rzecz kultury dialogu między ludźmi rożnych narodowości, kultur i wyznań. Współredagował też „Kwartalnik Artystyczny Kujawy i Pomorze” – pismo propagujące twórczość wybitnych pisarzy i promujące młodych pisarzy.
W 1995 roku ukazała się jego powieść „Henemann”, która przyniosła mu pisarską sławę . Książka, przetłumaczona na wiele języków, została nagrodzona m.in. Paszportem Polityki.
Obecnie z tytułem profesora pracuje na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Gdańskiego, jednocześnie gościnnie prowadzi warsztaty prozatorskie na Uniwersytecie Jagiellońskim. Specjalizuje się w literaturze romantycznej, badając między innymi jej wpływ na twórczość współczesnych (np. Witolda Gombrowicza). Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego i PEN-Clubu. Nadal publikuje w wieku czasopismach zarówno polskich, jak i zagranicznych.
Stefan Chwin - twórczość
Stefan Chwin jest prozaikiem, eseistą, autorem opracowań historyczno-literackich, powieści fantastyczno-przygodowych dla młodzieży i powieści o charakterze autobiograficznym.
Za najwybitniejsze dzieło pisarza uważa się powieść „Henemann”, mówiącą o losach Wolnego Miasta Gdańska od lat trzydziestych do okresu powojennego. Duch dziejów, który najpierw rezyduje w ratuszu, a potem przenosi się do Urzędu Bezpieczeństwa, obserwuje zmagania mieszkańców z wojną i ich próby rozpoczęcia nowego życia po katastrofie. Główny bohater, profesor anatomii, stanowi przykład na to, że osobiste tragedie mają większe znaczenie niż wydarzenia o charakterze globalnym. Śmierć narzeczonej determinuje resztę jego życia. Nawet wojna nie ma takiego znaczenia dla losów jednostki.
Książki dla młodzieży – „Ludzie-skorpiony” i „Człowiek-Litera” – wydał Chwin pod pseudonimem Max Lars. Opatrzył je również własnymi grafikami.
„Krótka historia pewnego żartu” to dzieło o charakterze autobiograficznym, stanowiące rodzaj rozrachunku z historią Gdańska lat pięćdziesiątych. Autor przywołuje w pamięci dawny obraz miasta, kreśli jego uliczki i specyficzne miejsca, które po latach urastają do rangi symboli. Porusza również trudny temat przedwojennych relacji polsko-niemieckich i powojennej władzy ludowej. Wszystko to z pozycji niewinnego i naiwnego dziecka, które nieświadomie obnaża absurdy i przekłamania świata dorosłych.
Stefan Chwin ocala przeszłość, wyławia ją z zakamarków pamięci, wskrzesza z ruin i drobnych przedmiotów. Autor przyznaje:
(…) Podczas pracy nad <<Hanemannem>> wiele razy miałem dziwne wrażenie, że wchodzę do świata, w którym już kiedyś byłem, że rozpoznaję dawne miejsca, ulice, drzewa, przedmioty, ludzi. Tak jakbym to wszystko już kiedyś widział (...).
Obraz zniszczeń, rozproszenia ludzi i kultury ukazuje zagładę dawnego świata. Czas miniony to coś, co traci się bezpowrotnie.
Stefan Chwin - wybrane utwory
Ludzie-skorpiony (1984)
Człowiek-Litera(1989)
Hanemann (1995)
Esther (1999)
Złoty pelikan (2003)
Kartki z dziennika (2004)
Żona prezydenta (2005)
Dolina Radości (2006)
Dziennik dla dorosłych (2008)
Panna Ferbelin (2011)