Adam Zagajewski urodził się w 1945 roku we Lwowie, w rodzinie inteligenckiej. Jego ojciec był profesorem elektroniki, a matka aktorką i tłumaczką. W roku urodzenia poety jego rodzina została wysiedlona i zamieszkała w Gliwicach.
Zagajewski ukończył filozofię i psychologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po studiach pracował jako wykładowca filozofii. Współpracował z krakowskim czasopismem „Student”. Należał również do krakowskiej grupy poetyckiej „Teraz”, która zawiązała się na fali wydarzeń 1968 roku. Wraz z Julianem Kornhauserem był autorem książki „Świat nie przedstawiony” – jednego z najważniejszych manifestów Nowej Fali.
Po podpisaniu „listu 59” protestującego przeciwko planowanym zmianom w konstytucji PRL jego dzieła zostały całkowicie zdjęte przez cenzurę. W 1981 roku wyjechał z Polski i zamieszkał w Paryżu. Pracował między innymi jako wykładowca Huston University i był redaktorem „Zeszytów Literackich”.
W 2002 roku Zagajewski powrócił na stałe do Polski, mieszka w Krakowie. Jest laureatem wielu prestiżowych nagród literackich, między innymi Fundacji Kościelskich, Nagrody im. Andrzeja Kijowskiego, Międzynarodowej Nagrody Literackiej Neustadt.
Adam Zagajewski - charakterystyka twórczości
Debiutancki tom wierszy Zagajewskiego pt.: „Komunikat” został wydany w 1972 roku. Poeta wpisywał się nim w poetykę nowofalową. Jego wiersze realizowały postulat „mówienia wprost”, operowały realistycznym konkretem i ukazywały szarą rzeczywistość Polski Ludowej. Znamienną pod tym względem książką poetycką były również „Sklepy mięsne” (1975).
Wiersze Zagajewskiego z tego okresu, podobnie jak innych członków krakowskiej grupy „Teraz”, koncentrowały się na realiach wielkiego miasta i codziennego życia. Poeta posługiwał się liryką apelu i odezwy. Odwoływał się do estetyki awangardowej: precyzji oraz tworzenia obrazów jako ekwiwalentów uczuć.
W książce-manifeście pokolenia Nowej Fali napisanej z Julianem Kornhauserem („Świat nie przedstawiony”) poeta krytykował twórczość pokolenia ’56, zarzucając mu ucieczkę od rzeczywistości społeczno-politycznej w świat przeszłości i kultury.
Poezję emigracyjną Zagajewskiego rozpoczął z kolei tom „List. Ody do wielości” (1983), a następnie pojawiły się: „Jechać do Lwowa” (1985), „Płótna” (1990), „Ziemia ognista” (1994). Jak wskazuje Stanisław Burkot, sensy pisarstwa Zagajewskiego stały się nieco bardziej metaforyczne i wieloznaczne. Poezja ta jednak nie utraciła swojego waloru analitycznego.
Począwszy od „Ziemi ognistej” kolejne tomy Zagajewskiego ukazują się w Polsce: „Trzej aniołowie”, „Pragnienie”, „Powrót”, „Anteny”, „Niewidzialna ręka”. Zagajewski jest również autorem powieści (np. „Ciepło, zimno”) i licznych książek eseistycznych: „Drugi oddech”, „Solidarność i samotność”, „W cudzym pięknie” czy „Lekka przesada”.