Biografia
Pisarz urodził się 25 marca 1932 roku w Dwikozach koło Sandomierza. Dwa razy został laureatem Nagrody Literackiej „Nike” (w 1997 i 2007 roku). Jego ojciec był oficerem pochodzącym z Ćmielowa, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, a następnie objął posadę urzędnika. Jego matka Marianna aktywnie działała w Związku Młodzieży Wiejskiej „Wici”. Gdy skończyła się II wojna światowa Myśliwski uczęszczał do gimnazjum i liceum w Sandomierzu. Maturę zdał w 1951 roku. W 1956 ukończył studia z filologii polskiej w Lublinie.
Debiutował w prasie w 1955 roku publikując recenzję powieści Noc jest moim światłem autorstwa Etienne de Greff. Pracował jako asystent redaktora w Ludowej Spółdzielni Wydawniczej. Następnie jako jego zastępca.
Pracował jako redaktor naczelny kwartalnika „Regiony” w latach 1975-1999, a także w dwutygodniku „Sycyna”. Należał do Narodowej Rady Kultury, a od 1983 roku był jej wiceprzewodniczącym.
W latach 1971–1983 należał do Związku Literatów Polskich. Obecnie mieszka i tworzy w Warszawie.
 |
| Wiesław Myśliwski, autor: Mariusz Kubik/www.wikipedia.org.pl |
Twórczość
Ważną inspiracją dla Wiesława Myśliwskiego było chłopskie doświadczenie i mowa. Traktuje swoją twórczość jak pole opowieści o uniwersalnych prawdach o świecie i ludzkiej egzystencji. Pisarz próbował wydobyć istotę trudu codzienności życia na polskiej wsi, a losy bohaterów umiejętnie wpisuje w dzieje przemian Zachodu. Tworząc w swojej prozie świat przedstawiony Myśliwski wykorzystuje wegetacyjny cykl przemian zachodzący w przyrodzie, a od którego uzależnione jest życie przeciętnego rolnika.
Debiutem prozatorskim pisarza była powieść Nagi sad wydana w 1967 roku. Kolejną powieścią była książka Pałac (1970) utrzymana w poetyce surrealistycznej. Językiem realistycznym napisana została powieść Kamień na kamieniu (1984). Kolejna pozycją jego autorstwa był Widnokrąg, napisany dopiero w 1996 roku. To za nią został nagrodzony Nagrodą „Nike”. W ostatnich latach pojawiły się również powieści:
Traktat o łuskaniu fasoli (2006)
Ostatnie rozdanie (2013)
Ucho igielne (2018)