Biografia
Jan Józef Szczepański urodził się 12 stycznia 1919 roku w Warszawie. Pisarz, reporter i eseista. Autor scenariuszy filmowych, jak również podróżnik i taternik. Jan Józef Szczepański z wykształcenia był orientalistą. Brał udział w kampanii wrześniowej, a w 1941 roku wstąpił do Związku Jaszczurzego (później Narodowych Sił Zbrojnych). W 1944 roku walczył jako partyzant w szeregach Armii Krajowej. Ten okres mocno zakorzenił się w jego twórczości. Po zakończeniu wojny pracował w redakcji „Tygodnika Powszechnego” oraz był ostatnim prezesem Związku Literatów Polskich. Zajmował się również przekładami literatury obcej na język polski. Tłumaczył m.in. Conrada i Greene’a. Jego twórczość została mocno ocenzurowana przez władze PRL. Otrzymał Nagrodę „Krakowska Książka Miesiąca” oraz nagrodę literacką polskiego PEN-Clubu. Jan Józef Szczepański zmarł 20 lutego 2003 roku w Krakowie.
Twórczość
Proza Szczepańskiego owiana jest wokół tematów wojennych. Opowiada o klęsce kampanii wrześniowej, życiu partyzanckim oraz powstańczym. Pisarz lubił traktować o sprawach dla ludzi trudnych i bolesnych, bohaterowie jego utworów zazwyczaj byli obarczeni drastycznymi doświadczeniami życiowymi. Natomiast w swoich reportażach z humorem i anegdota opisywał zróżnicowanie kulturowe świata. Do najważniejszych książek autora należą:
"Portki Odysa" 1954
"Polska jesień" 1955
"Buty i inne opowiadania" 1956
"Pojedynek" 1957
"Tombakowy pierścionek i inne opowiadania 1957
"Czarne i białe" 1965
"Ikar" 1966
"Wyspa" 1968
"Rafa" 1974
"Przed nieznanym trybunałem" 1975
"Kadencja" 1986
"Kapitan" 1986
"Historyjki" 1990