Biogeografia to nauka stojąca na pograniczu biologii i geografii. Jest dyscypliną ekologii, która bada rozmieszczenie geograficzne organizmów żyjących na Ziemii. Określa zasięg występowania i prawidłowości rządzące przestrzennym ułożeniem organizmów oraz wyjaśnia ich przyczyny.
Dzieli się na:
• fitogeografię – geografię roślin;
• zoogeografię – geografię zwierząt;
Czynniki wpływające na rozmieszczenie organizmów na Ziemi:
• Czynniki biogenetyczne – są następstwem procesów ewolucyjnych, w trakcie których zachodziły zmiany budowy i funkcji poszczególnych organizmów. To doprowadziło do wykształcenia wymagań środowiskowych i możliwości, innych od tych, które występowały u form wyjściowych. W ten sposób powstawały nowe gatunki i niższe jednostki systematyczne, które zajmowały siedliska dostosowane do własnych potrzeb.
• Czynniki ekologiczne – obejmują czynniki abiotyczne (nieożywione) i biotyczne (ożywione). Do pierwszych z nich zaliczamy glebę i elementy klimatu takie jak: światło, temperaturę, wilgotność i ruchy powietrza. Do drugich zaś oddziaływania międzypopulacyjne, które mogą wpływać korzystnie lub utrudniać bytowanie innych organizmów (np. konkurencja o zasoby środowiska).
• Czynniki antropogeniczne – ze względu na duży wpływ na rozmieszczenie organizmów czynniki te, będące rodzajem czynników biotycznych, stanowią odrębną kategorię. Obejmują one działalność człowieka, która może mieć zarówno negatywny, jak i pozytywny wpływ na faunę i florę występujące w różnych środowiskach na Ziemi.
• Czynniki historyczne – są następstwem przemian geologicznych zachodzących na przestrzeni wieków. Zaliczamy tutaj przemieszczenie się płyt kontynentalnych, które doprowadziły do zmian w układzie lądów i wód (kontynentów, mórz i oceanów).