Hormony tkankowe działają poprzez pozanerwowy wpływ na działanie narządów. Częśc z nich odpowiada za czynności wydzielnicze układu pokarmowego.
Gastryna – charakterystyka
Produkowana jest w żołądku przez komórki G. Głowną funkcją gastryny jest pobudzanie komórek okładzinowych żołądka do produkcji kwasu solnego oraz kontrola prawidłowego stanu błony śluzowej żołądka. Wzmaga także prawidłową perystaltykę. Treśc pokarmowa, która rozciąga ścianę żołądka pobudza również mechanoreceptory, które dają sygnał do wydzielania tego hormonu. Obecność w żołądku polipeptydów oraz aminokwasów również pobudza wydzielanie gastryny. Jednym z czynników hamujących wydzialenie tego hormonu jest gwałtowny spadek pH – poniżej 3.0. Oznacza on, że kwas solny wciąż obecny jest w żołądku.
Histamina
Histamina znajduje się w komórkach tucznych, w momencie uszkodzenia tych komórek, poprzez uszkodzenie mechaniczne, narażenie na długotrwałe zimo lub ucisk dochodzi do uwolnienia histaminy i rozwoju reakcji zapalnej. Duże ilośći histaminy w tkance powodują drażenienie zakończeń nerwowych co objawia się bólem lub świądem. Uczestniczy także w reakcji alergicznej wywołując zaczerwienienia i lokalnie podniesiony stan zapalny. Histamina rozszerza naczynia krwionośne co prowadzi do powstania obrzęków. W celu zahamowania efektów jakie powoduje histamina stosuje się leki przeciwhistaminowe, blokujące receptor histaminowy.
Erytropoetyna
Głównym zadaniem tego hormonu jest przeprowadzanie erytropoezy czyli procesu, który prowadzi do powstania czerwonych krwinek – erytrocytów. Dzięki etrytropoetynie liczba czerwonych krwinek ulega zwiększeniu, co powoduje także zwiększenie stężenia hemoglobiny. Hormon ten powstaje w wątrobie i nerkach.