W układzie hormonalnym istnieją pary hormonów, które mają przeciwstawne działanie, co oznacza, że gdy jeden z nich pobudza dany proces, to drugi go hamuje.
Antagonistycznie w układzie dokrewnym działają hormony trzustki, których zadaniem jest utrzymanie stałego poziomu glukozy we krwi. Po obfitym posiłku, kiedy wzrasta stężenie cukru we krwi komórki β wysp Langerhansa wydzielają insulinę. Hormon ten przyspiesza transport glukozy do komórek, w których ulega ona utlenieniu oraz do wątroby, gdzie odbywa się synteza glikogenu. Ponadto uruchomiony zostaje proces lipogenezy, w czasie którego nadmiar cukru zostaje zamieniony na tłuszcze. Te wszystkie procesy prowadzą do obniżenie stężenia glukozy we krwi. Duży spadek cukru jest bardzo groźny dla człowieka (spadek poniżej 50 mg/100 cm3 prowadzi do śpiączki, której konsekwencją jest śmierć). Dlatego przy zbytnim obniżeniu stężenia glukozy komórki α wysp Langerhansa wydzielają glukagon. Hormon ten ma zadanie przywrócić normalny, bezpieczny dla organizmu poziom cukru we krwi. Aby do tego doszło glukagon uwalnia rezerwy węglowodanów z organizmu poprzez pobudzenie rozkładu glikogenu w wątrobie, w skutek czego glukoza jest uwalniana do krwi.
