Historia Kościoła to nauka, która zajmuje się dziejami Kościoła katolickiego. Nie jest ona zatem tożsama z historią chrześcijaństwa – omawia inne wyznania i religie tylko wtedy, gdy istniała bądź istnieje realna więź Kościoła katolickiego z nimi.
Historia Kościoła zaliczana jest do nauk teologicznych. Przedstawia bowiem nie tylko instytucjonalne formy Kościoła, ale ukazuje go również jako Lud Boży, który stanowi Chrystusową wspólnotę (gr. ekklesia) dla uświęcenia świata i zbawienia wszystkich ludzi.
Przy omawianiu zewnętrznego i wewnętrznego życia Kościoła, jego struktur i uwarunkowań, posługuje się metodą historyczną, aby w całości odtworzyć obraz procesu dziejowego. Cechuje się również naukowym krytycyzmem i obiektywizmem, co oznacza, że historycy Kościoła powinni podawać wszystkie fakty, również te, które ukazują Kościół w negatywnym świetle.
Ksiądz prof. dr hab. Marian Banaszak, autor czterotomowej Historii Kościoła katolickiego, podał trzy sposoby systematyzacji historii Kościoła, do których zaliczył:
1) systematyzację na podstawie przedmiotu badań, np. historia papiestwa, danej diecezji, poszczególnych osób (biografie);
2) systematyzację według kryterium geograficznego, np. historia Kościoła powszechnego, historia Kościoła w Niemczech, historia Kościoła w Afryce;
3) uporządkowanie w oparciu o kryterium chronologiczne – podział na cztery epoki: starożytność, średniowiecze, czasy nowożytne i czasy najnowsze.