Zapowiedź sakramentu święceń kapłańskich Kościół widzi już w Starym Testamencie. W Księdze Wyjścia cały naród żydowski został określony „królestwem kapłanów i ludem świętym” (Wj 19, 6). Bóg wybrał następnie jedno z dwunastu pokoleń Izraela, pokolenie Lewiego, i przeznaczył je do służby liturgicznej. Pierwszym arcykapłanem został Aaron, brat Mojżesza. Księga Liczb wspomina także o ustanowieniu siedemdziesięciu „Starszych”, którzy otrzymali natchnienie prorockie za sprawą ducha (Lb 11, 24-35). Owo natchnienie za sprawą ducha jest interpretowane jako zapowiedź zesłania Ducha Świętego na Apostołów przebywających w Wieczerniku.
Wszystkie zapowiedzi kapłaństwa w Starym Przymierzu znajdują swoje wypełnienie w osobie Jezusa Chrystusa, który nazywany jest w Liście do Hebrajczyków „arcykapłanem na wzór Melchizedeka” (Hbr 5, 10; 6, 20). Sam Melchizedek jest postacią znaną ze Starego Testamentu; pojawia się wyłącznie w Księdze Rodzaju. Był on królem Szalemu i jednocześnie kapłanem Boga Najwyższego.
Chrystus nazywany został w 1 Liście do Tymoteusza „jedynym Pośredniku między Bogiem a ludźmi”. Kościół mocno podkreśla tę jedyność Jezusa – wyświęcani kapłani są wyłącznie Jego zastępcami na ziemi,