Bractwo św. Piusa X jest największym i najstarszym ugrupowaniem tradycjonalistów katolickich. Powstało w 1969 r. Jego założycielem był arcybiskup Marcel Lefebvre, stąd polska potoczna nazwa brzmi „lefebryści”.
Początkowo Bractwo Piusa X działało w ramach Kościoła katolickiego. Sytuacja uległa zmianie po tym, jak w 1976 r. arcybiskup Lefebvre udzielił święceń prezbiteriatu klerykom Bractwa bez przyzwolenia miejscowego ordynariusza. Było to niezgodne z przepisami prawa kanonicznego, dlatego 22 lipca 1976 r. papież Paweł VI zawiesił działanie Bractwa, a Lefebvre'a ukarał suspensą (czyli zawiesił w czynnościach kapłańskich).
Ponowny konflikt Marcela Lefebvre'a ze Stolicą Apostolską miał miejsce w 1988 r. Wówczas objęty suspensą arcybiskup bez zgody papieża konsekrował czterech biskupów. W odpowiedzi na to wydarzenie Jan Paweł II ogłosił w liście apostolskim Ecclesia Dei, że arcybiskup Lefebvre i wszyscy wyświęceni przez niego biskupi zaciągnęli na siebie ekskomunikę latae sententiae (wiążącą mocą samego prawa), ponieważ udzielenie święceń miało miejsce bez mandatu Stolicy Apostolskiej. Część dotychczasowych zwolenników Lefebvre opuściła wtedy Bractwo św. Piusa X i 18 lipca 1988 r. za zgodą papieża utworzyła Bractwo Kapłańskie Św. Piotra, które do dziś funkcjonuje w ramach Kościoła katolickiego.
Z kolei status prawny (kanoniczny) Bractwa św. Piusa X pozostaje nieuregulowany. Dialog, który przez lata prowadził Benedykt XVI z biskupem Bernardem Fellay'em, pełniącym rolę przełożonego organizacji, nie przyniósł owoców, chociaż papież zniósł ekskomunikę ciążącą na czterech biskupach wyświęconych przez Marcela Lefebvre’a. W 2013 r. Bractwo odrzuciło „preambułę doktrynalną”, która była warunkiem przyjęcia go z powrotem na łono Kościoła katolickiego.
Członkowie Bractwa Piusa X odrzucają postanowienia Soboru Watykańskiego II i nie stosują się do posoborowych reform. Współczesnemu Kościołowi zarzucają modernizm i „protestantyzację” katolicyzmu. Sprzeciwiają się odnowie liturgicznej i uznają tylko „starą mszę św.” odprawianą w rycie trydenckim, tj. tyłem do wiernych i w języku łacińskim. Ich sprzeciw budzi także ruch ekumeniczny, dialog międzyreligijny oraz idea wolności religijnej. Swoje poglądy lefebryści opierają m.in. na antymodernistycznej encyklice Quanta cura papieża Piusa IX z 1864 r.
Bractwo św. Piusa X prowadzi własne zakony męskie i żeńskie, seminaria oraz szkoły. Na całym świecie należy do niego ok. 250 tysięcy wiernych.
W Polsce Bractwo Świętego Piusa X działa od początku lat 90. XX wieku. Jego przełożonym jest obecnie ks. Karl Stehlin. Główne ośrodki (przeoraty) znajdują się w Warszawie, Bajerzu i Gdyni. Poza tym Bractwo posiada kilkanaście kaplic rozsianych po całym kraju. Prowadzi również wydawnictwo „Te Deum”, które publikuje szereg książek propagujących ideologie i przekonania lefebrystów.