Św. Kinga (Kunegunda) urodziła się w 1234 r. Była córką Beli IV, króla węgierskiego z dynastii Arpadów, i jego żony Marii, która pochodziła z rodu cesarzy greckich Laskarisów. Siostrami Kingi były z kolei św. Małgorzata Węgierska oraz bł. Jolanta.
Decyzją rodziców 5-letnia Kinga została obiecana na żonę Bolesławowi Wstydliwemu, ks. ziemi krakowsko-sandomierskiej. W rezultacie w 1239 r. dziewczynka została sprowadzona do Polski i zamieszkała w Sandomierzu, a opiekę nad nią przejęła Grzymisława, matka Bolesława oraz pedagog Mikuła. W 1241 r., ze względu na najazdy tatarskie, narzeczeni musieli uchodzić z kraju (był to okres rozbicia dzielnicowego) – uciekli najpierw na Węgry, a potem na Morawy, gdzie zapewne zatrzymali się w Welehradzie w tamtejszym konwencie cystersów.
W 1243 r. wrócili do Polski i osiedli w Nowym Korczynie. Tam właśnie Kinga nakłoniła Bolesława do zachowania dozgonnej czystości, którą ślubowali oboje na ręce biskupa krakowskiego Prandoty (tzw. białe małżeństwo). Przydomek „Wstydliwy” ma swoje korzenie w owych ślubach czystości. Przypuszcza się, że w tym samym czasie Kinga wstąpiła również do III Zakonu św. Franciszka.
Św. Kinga i ks. Bolesław spędzili razem 40 lat.