Ewa była pierwszą kobietą, pramatką całego rodzaju ludzkiego i małżonką Adama. Jej imię w języku hebrajskim brzmiało Chawwa; było rezultatem gry słów – hebr. „chaj” to żyjący. Stąd też Ewa uznawana jest za matkę wszystkich żyjących. Rozdział drugi Księgi Rodzaju mówi, że została ona stworzona z żebra/ z boku Adama (Rdz 2,7), co podkreśla tożsamość natury mężczyzny i kobiety oraz ich jednakową godność.
Ewa i Adam początkowo mieszkali w raju, ale zostali wygnani na skutek złamania zakazu ustanowionego przez Boga – skosztowali owocu z drzewa dobra i zła. Biblia nie zawiera informacji o ich życiu poza rajem, niemniej wspomina o trzech synach z tego związku – Kainie, Ablu i Secie. Historia pierwszych rodziców została rozwinięta w apokryfie „Życie Adama i Ewy” z I w. przed Chr. W ikonografii mają wspólne atrybuty; są nimi: baranek, kłos i łopata.
Pomimo wygnania z raju i związanych z tym konsekwencji dla całej ludzkości, m.in. grzechu pierworodnego i śmierci, Adam i Ewa są uznawani przez Kościół za świętych i nigdy nie było to przedmiotem większej dyskusji. Obchodzą wspomnienie tego samego dnia – 24 grudnia.
Ewa jest także uważana za figurę Maryi, zgodnie ze słowami św. Augustyna: Mors per Evam, vita per Mariam (Śmierć przez Ewę, życie przez Maryję). Matka Boża jest nazywana Nową Ewą, świętą i doskonałą.