Św. Franciszek przyszedł na świat w Asyżu w 1182 r. Pochodził z bogatej rodziny kupieckiej Bernardone. Na chrzcie świętym otrzymał imię Jan, ale rodzice zdrobniale i żartobliwie zwykli go nazywać Francesco i imię to przylgnęło do niego na zawsze. Będąc małym chłopcem marzył o karierze rycerskiej. W 1202 r. wziął udział w wojnie między Asyżem a Perugią. Konfrontacja zakończyła się dla niego niepowodzeniem – został wzięty do niewoli. Podczas rocznego pobytu w więzieniu popadł w chorobę.
Porażka nie zniechęciła jednak Franciszka, który w 1205 r. został pasowany na rycerza i udał się na wojnę, prowadzoną między Fryderykiem II a papieżem. W Spoletto miał sen, w którym usłyszał wezwanie Boga. Postanowił porzucić pole bitwy i wrócił do Asyżu, gdzie zamienił swoją bogatą szatę z żebrakiem i sam zaczął prosić przechodzących o jałmużnę. To doświadczenie zmieniło jego życie – odkrył jak mało ważne jest mozolnie gromadzone bogactwo i od tej pory cały swój czas poświęcał na modlitwę i pokutę.
Pewnego dnia w kościele św. Damiana usłyszał głos: „Franciszku, napraw mój Kościół”. Wezwanie to zrozumiał dosłownie i w oka mgnieniu zabrał się do odbudowy świątyni. Aby tego dokonać, musiał zdobyć jednak