Św. Krzysztof pochodził z Małej Azji, z prowincji rzymskiej Licji. Żył w III wieku; poniósł śmierć męczeńską za panowania cesarza Decjusza ok. 250 r. Jest zaliczany do grona Czternastu Wspomożycieli, czyli szczególnych świętych, których wstawiennictwo zostało uznane przez Kościół za wyjątkowo skuteczne. Najstarsze dowody kultu św. Krzysztofa pochodzą z V w., ale o jego życiu niewiele wiadomo.
W średniowieczu powstała popularna legenda, według której pierwotnie imię Krzysztofa miało brzmieć Reprobus (z greckiego: Odrażający), gdyż miał on mieć głowę podobną do psa. Ponieważ wyróżniał się nieprzeciętną siłą i wzrostem, to postanowił przystać do służby tylko najpotężniejszego pana na świecie i niezwłocznie wybrał się na jego poszukiwanie. Najpierw dotarł na dwór wielkiego króla. Prędko go jednak opuścił, kiedy zorientował się, że władca boi się szatana. Doszedł do wniosku, że ów diabeł, kimkolwiek by nie był, jest o wiele potężniejszy i oddał się w jego służbę. Pewnego dnia odkrył, że szatan też się czegoś boi – tym czymś było imię Chrystusa. Wówczas Reprobus zrezygnował ze służby u diabła i poszedł w służbę Chrystusa. Zapoznał się z nauką chrześcijańską i przyjął chrzest. Musiał jednak