Św. Małgorzata Maria Alacoque przyszła na świat 22 lipca 1647 r. w Lautecour w Burgundii (Francja), w pobożnej rodzinie notariusza królewskiego. W wieku zaledwie 4 lat złożyła ślub dozgonnej czystości. Cztery lata później, po śmierci ojca, została oddana do kolegium klarysek w Charolles. Ciężka choroba zmusiła ją jednak do powrotu do domu. Trafiła na wychowanie do swych krewnych –apodyktycznego wuja i zgorzkniałych ciotek, od których cierpiała wiele przykrości.
Małgorzata od dziecka chciała poświęcić swoje życie służbie zakonnej, ale ze względu na obowiązek pomocy w domu swoich opiekunów nie mogła pójść do klasztoru tak szybko, jak tego chciała. W tym trudnym czasie wiele czasu spędzała na modlitwie, zaangażowała się w apostolat, uczyła katechizmu oraz opiekowała się ubogimi i chorymi. W wieku 24 lat spełniła swoje marzenie i wstąpiła do zakonu Sióstr Nawiedzenia (wizytek) w Paray-le-Monial. Habit zakonny otrzymała 25 sierpnia 1671 r. Dwukrotnie sprawowała urząd asystentki przełożonej, a w latach 1685-1687 pełniła funkcję mistrzyni nowicjuszek.
Święta Małgorzata Maria znana jest przede wszystkim z daru objawień prywatnych –była mistyczką. Od 21 grudnia 1673 r. (dzień św. Jana Ewangelisty) przez ponad półtora roku ukazywał jej się Pan Jezus. Zazwyczaj wizje miały miejsce zazwyczaj w obecności Najświętszego Sakramentu lub po przyjęciu Komunii Świętej; łącznie siostra Małgorzata doświadczyła 80 objawień, a 30 z nich opisała.
Orędzie Chrystusa koncertowało się na Jego Najświętszym Sercu; Jezus w objawieniu z czerwca 1675 r. polecił, aby ustanowiono święto ku Jego czci. Miał przy tym wypowiedzieć słowa: Oto serce, które tak ukochało ludzi! Św. Małgorzata opisała Je słowami: „jaśniejące bardziej niż słońce, o przejrzystości kryształu, z widoczną raną, otoczone cierniami i z krzyżem na szczycie”.
Chrystus nakazał także Małgorzacie, żeby przystępowała jak najczęściej do Komunii świętej, ale przede wszystkim, aby przyjmowała Eucharystię w pierwsze piątki miesiąca. Obiecał także, że wierny, który odprawi dziewięć piątków, będzie miał zapewnione miłosierdzie i łaskę Bożą w chwili śmierci (jest to tzw. Komunia św. wynagradzająca).
Początkowo Małgorzata doznawała wielu przykrości i sprzeciwów ze strony współsióstr, gdyż nie uwierzyły w autentyczność jej objawień. Dopiero w 1683 r., gdy wybrano nową przełożoną, mogła rozpocząć rozpowszechnianie Bożego przesłania. Trzy lata później miały miejsce pierwsze obchody święta Najświętszego Serca Jezusa. Małgorzacie udało się rozszerzyć je na inne klasztory wizytek. Z jej inicjatywy wybudowano również w Paray-le-Monial kaplicę poświęconą Sercu Jezusa.
Sam kult Najświętszego Serca Pana Jezusa został uznany oficjalnie w 1765 r. przez Klemensa XIII. W 1856 papież Pius IX uczynił święto Najświętszego Serca Jezusa obowiązującym w Kościele na całym świecie.
Małgorzata zmarła 17 października 1690 r. W 1864 r. została beatyfikowana przez Piusa IX, a kanonizował ją Benedykt XV w 1920 r. Wraz ze św. Janem Eudesem jest nazywana „świętą od Serca Jezusowego”.
Wspomnienie św. Małgorzaty Marii Alacoque obchodzone jest 14 października. W ikonografii przedstawia się ją w czarnym habicie wizytek, z różańcem u pasa; w rękach trzyma przebite serce.