Św. Florian urodził się ok. 250 roku w Zeiselmauer (obecnie teren Austrii). W młodym wieku został dowódcą wojsk rzymskich. Podczas prześladowań chrześcijan za czasów cesarza Dioklecjana (284-395) został aresztowany wraz z 40 żołnierzami i przymuszony do złożenia ofiary bogom pogańskim. Florian stanowczo odmówił, za co ukarano go chłostą i torturami. Następnie wywieziono go do obozu rzymskiego w Lorch koło Wiednia. Tam otrzymał drugą szansę, aby wyprzeć się Chrystusa. Kiedy Florian nadal nie chciał odstąpić od wiary, namiestnik prowincji, Akwilin, kazał go biczować, a potem szarpać jego ciało żelaznymi hakami. Męki Floriana skończyły się 4 maja 304 roku, kiedy to przywiązano kamień do jego szyi i strącono go z mostu do rzeki Enns. Jego ciało miała odnaleźć i pochować świętobliwa niewiasta o imieniu Waleria. Z czasem w miejscu pochówku powstała kaplica, potem kościół i klasztor (najpierw benedyktynów, a potem kanoników laterańskich). Sama zaś miejscowość – położona na terenie dzisiejszej górnej Austrii – otrzymała nazwę Sankt Florian i do dziś jest jednym z ważniejszych ośrodków życia religijnego.
W 1184 r., na prośbę księcia Kazimierza Sprawiedliwego, Kraków otrzymał znaczną część relikwii św. Floriana. Początkowo złożono je na Wawelu, a następnie przeniesiono je do okazałej świątyni w dzielnicy Kleparz. Gdy w 1528 r. pożar strawił tę część miasta, kościół jako jedyny ocalał. Powstała legenda, że w czasie pożaru Święty z chmur polewał świątynię swojego imienia, w ten sposób ratując ją od spalenia. Od tego wydarzenia kult św. Floriana stał się jeszcze żywszy, a Kraków do dziś obchodzi jego pamiątkę jako święto.
Wspomnienie liturgiczne św. Floriana obchodzone jest 4 maja (w polskim Kościele ma rangę wspomnienia obowiązkowego). W ikonografii przedstawiany jest jako gaszący pożar oficer rzymski z naczyniem. Czasami jako książę. Bywa, że w ręku trzyma chorągiew. Do jego atrybutów należą: kamień młyński u szyi, kolczuga, krzyż (czerwony i biały), miecz, palma męczeńska, płonący dom, orzeł, tarcza, zbroja.
Patronat
Św. Florian jest patronem archidiecezji wiedeńskiej, Austrii i Bolonii oraz Chorzowa; ponadto hutników, strażaków i kominiarzy, a także garncarzy i piekarzy. Wzywa się go podczas klęsk pożaru, powodzi i sztormów.
W 1436 r. św. Florian został zaliczony, wraz ze świętymi: Wojciechem, Stanisławem i Wacławem, do głównych Królestwa Polskiego.