Św. Julia Billiart przyszła na świat 12 lipca 1751r. w Cuvilly (Francja), jako szóste z siedmiorga dzieci rolników Jana Franciszka Billiarta i Marii Luizy Debraine. Od najmłodszych lat odznaczała się wyjątkową pobożnością i inteligencją. Już w siódmym roku życia doskonale znała katechizm i za zgodą proboszcza swojej parafii opowiadała innym dzieciom o życiu Pana Jezusa. W wieku 14 lat postanowiła ofiarować swoją czystość Bogu i poświęcić życie służbie chorym i biednym.
Życie św. Julii było pełne bólu i cierpienia. W 1773 roku z rąk rabusiów zginął jej ojciec. Niedługo potem sama Julia doznała paraliżu i na 22 lata została skazana na łóżko. Kiedy po wybuchu rewolucji francuskiej opowiedziała się zdecydowanie przeciw jakobinom i ukrywała prześladowanych księży, chciano ją spalić na stosie. Pomogli jej wówczas lojalni przyjaciele. Ostrzegli Julię i ukrywszy ją w wozie z sianem, wywieźli w bezpieczne miejsce, gdzie przeczekała aż zagrożenie minie.
W 1794 r., po śmierci Robespierra, Julia założyła zalążek późniejszego zakonu Sióstr Szkolnych de Notre Dame. W 1804 r. została cudownie uzdrowiona z paraliżu w czasie odmawiania nowenny do Najświętszego Serca Jezusowego. Złożyła wówczas uroczyste śluby czystości i zajęła się zgromadzeniem. Jego działalność skupiała się na katolickiej edukacji dzieci, kształtowaniu ich moralnego charakteru oraz kształceniu katechetów na misje. Św. Julia przykładała olbrzymią wagę do formacji sióstr, które miały uczyć w szkole. W momencie jej śmierci zakon miał we Francji 15 klasztorów.
Św. Julia Billiart zmarła 8 kwietnia 1816 roku. Pochowano Ją w przyklasztornym kościele. Została beatyfikowana przez Piusa X w 1906 roku, a kanonizował ją Paweł VI w 1969 roku. Jej wspomnienie obchodzone jest w Kościele katolickim 8 kwietnia.
Patronat
Św. Julia jest patronką chorych. Prosi się o jej wstawiennictwo także w obronie przed ubóstwem, dolegliwościami ciała, chorobą.