Św. Klara urodziła się w Asyżu (Włochy) w 1193 lub 1194 r. Dorastała w religijnej atmosferze. Jako nastolatka często przebywała w towarzystwie Jana Bernardone, czyli przyszłego św. Franciszka. Bardzo szybko podczas wspólnych rozmów zrozumiała, do czego wzywa ją Bóg. Dzięki wstawiennictwu Franciszka u biskupa Gwidona, w 1212 r. przyjęła habit pokutny jako znak zaślubin z Jezusem Chrystusem, obcięła włosy i założyła welon zakonny, stając się siostrą Braci Mniejszych. Osiadła przy kościółku San Damiano w Asyżu, gdzie spędziła 42 lata swojego życia. Wkrótce przyłączyły się do niej kolejne asyskie kobiety, w tym jej siostry: Agnieszka i Beatrycze, a po śmierci ojca – matka Ortolana.
W 1213 r. Klara została wybrana pierwszą przełożoną żeńskiego zgromadzenia zakonu franciszkańskiego – Zakonu Ubogich Pań, które od jej imienia nazywane są do dziś klaryskami. Ponadto Klara była pierwszą kobietą w Kościele, która napisała regułę dla wspólnoty żeńskiej.
Klara prowadziła surowe, ascetyczne życie. Często pościła, a noce spędzała na czuwaniu i modlitwie. Lubiła nazywać się „roślinką Ojca Franciszka” i wiernie stosowała się do jego nauki. Dokonywała licznych cudów – rozmnożyła chleb dla głodnych sióstr, wielokrotnie je uzdrawiała i wyjednała im opiekę Jezusa. Podczas choroby otrzymała również niezwykłą łaskę widzenia i słyszenia Pasterki, odprawianej w pobliskim kościele przez Franciszka i jego braci. Z tego powodu w 1958 r. papież Pius XII ogłosił Klarę patronką telewizji.
Klara odeszła do Pana 11 sierpnia 1253 r. w klasztorze św. Damiana. Obrzędowi pogrzebu przewodniczył sam papież Innocenty IV. Zaledwie dwa lata po śmierci została ogłoszona świętą przez Aleksandra IV. Jej ciało zachowało się do dzisiaj i można je oglądać w Bazylice św. Klary z Asyżu, gdzie znajduje się w specjalnym grobowcu.
Kościół wspomina św. Klarę 1 sierpnia. W ikonografii przedstawiana jest z monstrancją w ręku. Jeden z przekazów głosi bowiem, że w czasie najazdu Saracenów na Asyż Klara miała ich odstraszyć blaskiem Najświętszego Sakramentu, który wyniosła z kościoła.
Święta Klara nie pozostawiła po sobie wielkich dzieł z życia duchowego. Do naszych czasów zachowały się: Reguła, Testament, Błogosławieństwo i jej listy, a także tekst Procesu Kanonizacyjnego.
Patronat
Św. Klara jest patronką klarysek, kapucynek, Asyżu, bieliźniarek, hafciarek, praczek, a także radia i telewizji.
