Św. Natalia z Kordoby
Św. Natalia z Kordoby żyła w IX wiek. Była żoną Aureliusza, nowo nawróconego chrześcijanina. Małżonkowie mieszkali w tej części Hiszpanii, którą wówczas rządzili Arabowie, dlatego musieli ukrywać, że są wyznawcami Chrystusa.
Pewnego dnia Aureliusz zobaczył, jak Arabowie biczują jednego z chrześcijan, za to, że publicznie przyznał się do swojej wiary. Ten przykry widok spowodował jego wewnętrzną przemianę. Zarówno on, jak i Natalia, przestali udawać, że wyznają islam i zaczęli otwarcie mówić o swojej przynależności do Chrystusa. Oboje zostali aresztowani, a następnie skazani na śmierć. Wyrok wykonano 27 lipca 852 lub 853 roku.
Św. Natalia z Kordoby i jej małżonek, św. Aureliusz, są męczennikami Kościoła katolickiego. Wspomina się ich 27 lipca.
Św. Natalia z Nikodemii
Św. Natalia pochodziła z Nikodemii (dziś Izmid w Turcji). Żyła w III w. Była męczennicą; zginęła w czasach panowania cesarza Maksymiana (235-238 r.) lub Dioklecjana (284-305 r.). Kościół wspomina ją 1 grudnia. Ikonografia przedstawia ją zwykle z mężem Hadrianem, także męczennikiem.
Matryrologium Hieronima z poł. V w. ukazuje św. Natalię z Nikodemii jako osobę o mocnej i żywej wierze, która troszczyła się w czasie prześladowań o wszystkich potrzebujących pomocy i pociechy, a zwłaszcza o skazanych na śmierć współwyznawców. Dlatego też jest uznawana za wspomożycielkę męczonych więźniów.