Księga Rut jest krótką opowieścią, która dotyczy historii z czasów Sędziów. Składa się z 4 rozdziałów i 85 wersetów. Czas powstania Księgi nie jest znany – wg niektórych badaczy powstała jeszcze przed X w. p.n.e. Biblista W. Harrington datuje ją na V w. p.n.e.
W czasach głodu w kraju Elimelek i jego żona Noemi z dwoma synami - Miachlonem i Kilionem postanowili przenieść się z Betlejem judzkiego na ziemię Moabu. Elimelek zmarł, a synowie wzięli sobie za żony dwie Moabitki: Orpę i Rut. Jednak i synowie Noemi zmarli, a ona pozostała sama.
Noemi postanowiła wrócić do swojego kraju, słysząc pogłoski, że głód już nie męczy Izraelitów. W podróż do ziemi Judy udała się z Rut, która nie chciała jej opuścić, choć Noemi zwolniła synowe z zobowiązań względem niej. Rut przysięga: Gdzie ty pójdziesz, tam ja pójdę, gdzie ty zamieszkasz, tam ja zamieszkam, twój naród będzie moim narodem, a twój Bóg będzie moim Bogiem (Rt,1,16).
Dotarły one razem do Betlejem w czasie żniw. Rut zostaje posłana do zbiorów należących do krewnego Booza i zostaje przez niego zauważona. Booz decyduje się na „odkupienie” jej i poślubienie zgodnie z panującym zwyczajem, że najbliższy krewny mógł poślubić wdowę i spłodzić potomstwo, aby kontynuować ciągłość rodu. Dziecko, które poczęło się ze związku Rut i Booza było dziadkiem króla Dawida. Oznacza to, że Dawid ma moabickie korzenie.
Słowo „odkupienie” występuje w Księdze Rut wielokrotnie, ale bardziej chodzi w tym przypadku o odkupienie społecznie niż duchowe. Bóg jest rzadko wspominany w tej księdze.