Księga Wyjścia rozpoczyna się opisem początków niewolnictwa Izraelitów w Egipcie. Po śmierci Józefa i faraona, który go faworyzował, Żydzi są traktowani jako uciążliwi osadnicy. Władca, który obejmuje rządy, nie tylko zmienia politykę względem Hebrajczyków i zmusza ich do ciężkich prac, ale także nakazuje zabijać każdego chłopca, który narodzi się z Żydówki. Położne bały się jednak Boga i nie spełniały zaleceń króla.
W tych okolicznościach narodził się Mojżesz. Jego matka ukrywała go przez trzy miesiące, a po tym czasie wzięła skrzynkę z papirusu, włożyła do niej dziecko i umieściła w sitowiu na brzegu rzeki. Znalazła ją córka faraona i ulitowała się nad płaszczącym w środku chłopcem. Oddała go do wykarmienia jednej z kobiet Hebrajczyków, a gdy dziecko podrosło, zabrała je do siebie i dała mu imię Mojżesz (Wj 2,1-10).
Kiedy Mojżesz dorósł, wybrał się odwiedzić swoich rodaków. Wtedy zobaczył Egipcjanina, który bił jednego z Hebrajczyków. Mojżesz zabił go i ukrył, jednak sprawa się wydała i faraon dowiedział się o morderstwie. Mojżesz uciekł przed śmiercią do kraju Madian. Zamieszkał u kapłana Madianitów i poślubił jego córkę - Seforę. Ze związku narodził się syn, któremu nadano imię Gerszom hebr. "cudzoziemca" oraz Eliezer.
W rozdziale 3 i 6 znajduje się opis powołania Mojżesza na górze Horeb.
Wtedy ukazał mu się Anioł Pański w płomieniu ognia, ze środka krzewu. [Mojżesz] widział, jak krzew płonął ogniem, a nie spłonął od niego. Wtedy Mojżesz powiedział do siebie: Podejdę, żeby się przyjrzeć temu niezwykłemu zjawisku. Dlaczego krzew się nie spala? Gdy zaś Pan ujrzał, że [Mojżesz] podchodził, żeby się przyjrzeć, zawołał <Bóg do> niego ze środka krzewu: Mojżeszu, Mojżeszu! On zaś odpowiedział: Oto jestem. Rzekł mu [Bóg]: Nie zbliżaj się tu! Zdejm sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą. Powiedział jeszcze Pan: Jestem Bogiem ojca twego, Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba. Mojżesz zasłonił twarz, bał się bowiem zwrócić oczy na Boga. (Wj 3,2-6)
Mojżesz zostaje powołany przez Boga do wyprowadzenia Izraelitów z Egiptu. Mojżeszowi Bóg po raz pierwszy zdradza swoje imię: Jestem, który jestem (Wj 3,14).
Mojżesz jest pełen obaw i prosi Boga, żeby ten wybrał kogoś innego. Wówczas Bóg wyznacza Aarona na towarzysza Mojżesza, z tym, że stosunek Aarona do Mojżesza miał być taki jak proroka do Boga. Pan obdarowuje również Mojżesza władzą czynienia cudów i laską, którą ma dokonywać znaków. Laska ta staje się atrybutem Aarona.
Kiedy Mojżesz i Aaron ogłosili Izraelczykom wolę Boga. W rozdziale 4 znajduje się informacja, że uwierzyli ich słowom:
I uwierzył lud, gdy słyszał, że Pan nawiedził Izraelitów i wejrzał na ich ucisk. A uklęknąwszy, oddali pokłon. (Wj 4,31)
Z kolei według relacji z rodziału 6:
Mojżesz oznajmił te słowa Izraelitom, którzy nie chcieli ich słuchać z powodu udręki ducha i z powodu ciężkich robót. (Wj 6,9)
Mojżesz i Aaron poszli do faraona i oznajmili mu, że Bóg Izraela żąda wypuszczenia swojego narodu. Faraon jednak nie spełnił żądania i zaostrzył represje wobec Hebrajczyków. Bóg pomaga swojemu narodowi i zsyła dziesięć plag na Egipt:
1) rzekę krwi:
Mojżesz i Aaron uczynili tak, jak nakazał Pan. Aaron podniósł laskę i uderzył nią wody Nilu na oczach faraona i sług jego. Woda Nilu zamieniła się w krew. (Wj 7,20)
2) plagę żab:
Pan rzekł do Mojżesza: Powiedz Aaronowi: Wyciągnij rękę i laskę na rzeki, kanały i stawy i wprowadź żaby do ziemi egipskiej. Aaron wyciągnął rękę swoją na wody Egiptu, wyszły żaby, i pokryły ziemię egipską. (Wj 8,1-2)
3) plagę komarów:
I uczynili tak: Aaron wyciągnął rękę swoją i laskę i uderzył
