Do podziału Starego Testamentu doszło w XIII w. Wyróżniono wówczas: księgi historyczne, księgi mądrościowe (dydaktyczne) i księgi prorockie (profetyczne).
Księgi historyczne:
Pięcioksiąg: Księga Rodzaju, Wyjścia, Kapłańska, Liczb, Powtórzonego Prawa;
Księga Jozuego, Księga Sędziów, Księga Rut, 1 i 2 Księga Samuela, 1 i 2 Księga Królewska, 1 i 2 Księga Kronik, Księga Ezdrasza, Księga Nehemiasza, Księga Tobiasza, Księga Judyty, Księga Estery, 1 i 2 Księga Machabejska.
Księgi mądrościowe (dydaktyczne)
Księga Hioba, Księga Psalmów, Księga Przysłów, Księga Koheleta, Pieśń nad Pieśniami, Księga Mądrości, Mądrość Syracha.
Księgi prorockie
księgi Proroków Większych: Księga Izajasza, Księga Jeremiasza, Lamentacje Jeremiasza, Księga Barucha, Księga Ezechiela, Księga Daniela.
księgi Proroków Mniejszych: Księga Ozeasza, Księga Joela, Księga Amosa, Księga Abdiasza, Księga Jonasza, Księga Micheasza, Księga Nahuma, Księga Habakuka, Księga Sofoniasza, Księga Aggeusza, Księga Zachariasza, Księga Malachiasza.
Kanon Prawosławny
W kanonie prawosławnym, oprócz ksiąg kanonu katolickiego, znajdują się: Księga 2 Ezdrasza, Księga 3 Ezdrasza, 2 Księga Machabejska, List Jeremiasza (w Biblii katolickiej jest on 6 rozdziałem Księgo Barucha). Poza tym na końcu 2 Księgi Kronik umieszczono Modlitwę Manassesa, dodano również Psalm 151 do Księgi Pslamów.
W przypadku prawosławia należy zaznaczyć, że występują dodatkowe różnice w kanonie Starego Testamentu między prawosławiem rosyjskim, etiopskim, a syryjskim. Nie są one bardzo duże – polegają na poszerzeniu kanonu o kilka ksiąg, które nie zostały uwzględnione w powyższym spisie.
Kanon protestancki
Kanon protestancki nie uznaje ksiąg deuterokanonicznych, do których należą:
1 i 2 Księga Machabejska, Księga Mądrości, Mądrość Syracha, Księga Tobiasza, Księga Judyty, Księga Barucha.
Zostały one odrzucone ze względu na ich nieobecność w Biblii Hebrajskiej.