Wydarzenia opisane w Księdze Estery datuje się na V w. przed Chrystusem, natomiast jej spisanie na II w. przed Chrystusem. Akcja dzieje się w imperium perskim na dworze króla Kserksesa. Biblijnym imieniem Kserksesa było imię Aswerus. Nie wiadomo jednak, czy sama historia jest prawdziwa – egzegeci mają w tej sprawie wątpliwości. W dokumentach perskich nie ma wzmianek na temat Estery, Hamana i Mardocheusza.
Tytułowa Estera to Żydówka, która została żoną króla Aswerusa. Nie wyjawiła ona jednak mu swojego pochodzenia: Estera nie powiedziała o swoim pochodzeniu i o narodzie, tak jak to polecił jej Mardocheusz. (Est 2,20)
Mardocheusz był opiekunem Estery oraz pełnił służbę na dworze króla. Odznaczył się on udaremnieniem spisku i zamachu na władcę:
Mardocheusz w tych dniach był przy Bramie Królewskiej. A niezadowoleni dwaj eunuchowie królewscy, Bigtan i Teresz, spomiędzy "stróżów progu", szukali sposobności, aby podnieść rękę na króla Aswerusa. I doszła wiadomość o sprawie tej do Mardocheusza, i powiedział o tym królowej Esterze, a Estera oznajmiła królowi w imieniu Mardocheusza. (Est 2, 21-22)
Akcja koncentruje się wokół rozporządzenia króla: każdy jest zobowiązany złożyć pokłon Hamanowi. Haman był jednym z urzędników króla Kserksesa. Mardocheusz odmówił, gdyż taki gest byłby aktem bałwochwalstwa. W konsekwencji Haman planuje czystki etniczne, które mają objąć wszystkich Żydów imperium perskiego. Datę ustalono rzucając losy („pur”). Wydano również dekret zagłady Żydów za zgodą Króla.
Potem wysłano listy przez gońców do wszystkich państw króla, aby wygubić i wybić, i wyniszczyć wszystkich Żydów od chłopca do starca, dzieci i kobiety w tym samym dniu, to jest w dniu trzynastym miesiąca dwunastego, to jest w miesiącu Adar, a majątek ich skonfiskować. (Est 3,13)
O spisku dowiedział się Mardocheusz, który poprosił Esterę, żeby wystąpiła w obronie Żydów. Estera stanęła przed królem i została wysłuchana, a spisem Hamana udaremniony. Co więcej, Haman został skazany na śmierć, a król wydał dekret rehabilitujący Żydów:
Dla Żydów nastało światło i wesele, i radość, i sława. We wszystkich bez wyjątku państwach i w każdym mieście, w miejscu, dokąd dotarło słowo króla i jego dekret dla Żydów, była radość i wesele, uczty i dzień zabawy. Wielu spośród narodów państwa perskiego przechodziło na judaizm, ponieważ padł na nich strach przed Żydami. (Est 8,16-17)
Na pamiątkę ocalenie ludu zostało ustanowione święto Purim. Nazwa pochodzi od słowa „pur” czyli los i nawiązuje do losów, które rzucił Haman, aby ustalić datę zagłady. Żydzi w Purim odczytują Księgę Estery na głos. Jest to dzień ucztowania i wesela.