Księga Jonasza jest księgą prorocką, złożoną głównie z opowiadań; nie zawiera mów, ani wyroczni. Jonasz przepowiada tylko jedno zdarzenie - zburzenie Ninwy (Jon 3,4).
Jonasz był prorokiem, który buntował się przeciwko swojemu powołaniu i nie chciał iść do Ninwy (stolicy Asyrii), pomimo nakazu Boga. Udał się w kierunku przeciwnym, próbując uciec przed swoją misją. Bóg jednak dosięga go na morzu. Podczas silnego sztormu marynarze rzucali losy, by dowiedzieć się, kto wywołał boski gniew. Losy wskazują na Jonasza i zostaje on wyrzucony za burtę. Bóg postanowił go jednak oszczędzić. Jonasz spędził trzy dni i trzy noce we wnętrzu „wielkiej ryby”, gdzie modlił się i pokutował. Po tym czasie ryba wyrzuciła proroka na suchy ląd.
Kiedy Jonasz przyszedł do Ninwy, prorokował o bliskim zburzeniu miasta, co spowodował pokutę i nawrócenie mieszkańców. Wówczas Bóg się nad nimi ulitował i postanowił nie zsyłać na Ninwę nieszczęścia. Jonasz zagniewał się, że Pan przebaczył jego wrogom. Bóg przypomina mu, że tylko do niego należy decyzja o miłosierdziu, i że może go udzielać komu chce. Historia Ninwy ukazuje moc pokuty:
A czyż Ja nie powinienem mieć litości nad Niniwą, wielkim miastem, gdzie znajduje się