Zachariasz (hebr. Zekarjah, czyli Jahwe pamięta), autor Księgi, był prorokiem i kapłanem równocześnie. Działał w tym samym czasie, co prorok Aggeusz, czyli w VI w. przed Chr.
Księgę Zachariasza można podzielić na dwie niezależne części: rozdziały 1-8 to zbiór wizji i wyroczni. Z kolei część druga (rozdziały 9-14) to proroctwa i groźby dotyczące ludu Izraela i jego przyszłości. Przyjmuje się, że część druga nie jest autorstwa samego Proroka, ale została mu niejako przypisana; autor pozostaje nieznany. Data powstania drugiej części także pozostaje nieustalona.
Część pierwsza rozpoczyna się wezwaniem do nawrócenia. Zgodnie z tekstem Księgi, wezwanie datowane jest na drugi rok panowania Dariusza, czyli na 520 r. przed Chr. Był to rok powrotu większych grup Izraelitów z niewoli babilońskiej. Po wezwaniu następuje opis ośmiu wizji dotyczących odnowy Izraela.
Warta uwagi jest wizja „przebrania arcykapłana Jozuego w czyste szaty”. Jest to metafora; Zachariaszowi chodziło o rehabilitację kapłaństwa, bowiem Jozue był pierwszym arcykapłanem po okresie niewoli. Oprócz postaci Jozuego, Zachariasz wspomina również Zorobabela, który był wówczas jedną z osób kluczowych przy odbudowie świątyni. Zachariasz