Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
8 błogosławieństw stanowi streszczenie doskonałości chrześcijańskiej. Są one wskazówkami jak należy działać i jaką postawę przyjąć, aby wejść do Królestwa Bożego. Zostały wygłoszone przez Jezusa podczas Kazania na Górze i spisane przez św. Mateusza w jego Ewangelii (Mt 5, 3-11). Stąd nazywane są również błogosławieństwami ewangelicznymi.
W skróconej formie znalazły się również w Ewangelii św. Łukasza, który obok czterech błogosławieństw, zamieścił także cztery przekleństwa (Łk 6,20-21).
Warto nadmienić, że tekst św. Mateusza wspomina właściwie o 9 błogosławieństwach, jednak przyjęło się pomijać ostatnie z nich: Błogosławieni jesteście, gdy /ludzie/ wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami.
Osiem błogosławieństw - interpretacja
Błogosławieni ubodzy w duchu – to błogosławieństwo odnosi się do ludzi, którzy są świadomi swojej niewiedzy i szukają mądrości. Ta postawa otwartości i poszukiwania powinna charakteryzować każdego chrześcijanina. Jest ona niezależna od bogactw materialnych. Ubóstwo w duchu wiąże się również z pokorą i poddaniem woli Boga. Ubogi to ten, który wszystko ma u Boga i od Niego, dlatego nie szuka spełnienia we władzy czy przedmiotach materialnych. Sam Jezus wybrał dobrowolnie ubóstwa i będąc Synem Bożym, uniżył się do postaci sługi. Konsekwentnie wszystko pozostawił w rękach Ojca i nie skorzystał ze swojej Boskiej siły, aby uratować się przed śmiercią na krzyżu.
Błogosławieni, którzy się smucą – smutek o którym mówi to błogosławieństwo wynika z poczucia rozdarcia chrześcijan. Owo rozdarcie ma swoje źródło w tęsknocie wiernych za Królestwem Bożym. Ubolewają oni nad światem i jego złem. Ich smutek wypływa z wewnętrznej niezgody na niesprawiedliwość panującą na świecie. Jest on pewnego rodzaju protestem przeciw złu, a równocześnie znakiem wierności wobec sprawiedliwości i prawdy. Tego smutku nie należy mylić z rozpaczą i utratą nadziei, które są związane z działaniami Szatana i niszczą człowieka, powodując zwątpienie.
Błogosławieni cisi – to błogosławieństwo odnosi się do ludzi, którzy całą nadzieję pokładają w Bogu i nie rozpychają się łokciami w swoim życiu. Odznaczają się skromnością i pokorą. Człowiek cichy rezygnuje z dominacji i wywyższania się. Tacy ludzie zostają właśnie nagrodzeniu przez Boga. Przykładem jest Mojżesz, o którym autor Księgi Liczb napisał: Mojżesz zaś był człowiekiem bardzo skromnym, najskromniejszym ze wszystkich ludzi, jacy żyli na ziemi (Lb 12,3).
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości – błogosławieństwo to odnosi się do ludzi, którzy rzetelnie szukają prawdy. Takiemu człowiekowi nie wystarcza świat i to, co on oferuje, gdyż wie, że prawda nie jest sprowadzalna do wymiaru wyłącznie ziemskiego. Święta Edyta Stein twierdziła, że ten kto szuka prawdy, zawsze dojdzie do Chrystusa. Nawet człowiek religijny powinien podważać swoje przekonania, gdyż tylko w ten sposób może zbliżyć się do Boga.
Błogosławieni miłosierni – błogosławieństwo to odnosi się do osób, które w swoim życiu kierują się miłością. Przez miłosierdzie człowiek wchodzi w relację z Bogiem i może go poznawać. Nie ma innej drogi, gdyż sam Bóg jest miłością. Człowiek, który wybiera drogę miłości, doświadczy równie miłosierdzia Pana. Dlatego należy wybaczać i kochać nawet swoich nieprzyjaciół. Tylko przez miłość człowiek może wejść do Królestwa Bożego. Wybierając nienawiść, wybiera piekło.
Błogosławieni czystego serca – błogosławieństwo to odnosi się do ludzi, którzy są zawsze uczciwi wobec Boga i bliźniego, nie próbują żadnych podstępów. To co myślą i mówią znajduje wyraz w ich uczynkach. Są autentyczni, prawdziwi. Ta prostota wskazuje na głębię obecności Boga. Człowiek czystego serca żyje w doskonałej harmonii ducha i ciała. Czyste serce to serce miłujące, gdyż właśnie miłość ma moc jednoczącą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój – pokój jest znakiem rozpoznawczym Królestwa Bożego. „Wprowadzający pokój” są zatem uczestnikami dzieła Chrystusa, który wprowadza pojednanie między człowiekiem a Bogiem. Owocem pojednania z Bogiem jest z kolei pojednanie między ludźmi. Człowiek, który „wprowadza pokój”, żyje zgodnie z wolą Bożą i dba, aby jego relacje z bliźnim cechowały się prawdą, wolnością, miłością i sprawiedliwością.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości – w niektórych okolicznościach chrześcijanin staje przed wyborem: Bóg czy świat? Wymagania otoczenia nie zawsze są zgodne z wiarą chrześcijańską; bywają też sprzeczne z jej nakazami, dogmatami itd. Człowiek, który wybiera wiarę, może spotkać się z nieprzyjemnościami, wyszydzeniami, odrzuceniem. W pierwszych wiekach chrześcijaństwa prześladowania były równoznaczne ze mordem na wyznawcach Jezusa. Ten jednak, kto nie podda się presji środowiska i będzie trzymał kurczowo prawdy, którą jest Bóg, zostanie wynagrodzony i wejdzie do Jego królestwa. Wybór sprawiedliwości wymaga bowiem odwagi i zawsze grozi doświadczeniem nienawiści ze strony świata. Jednak chrześcijanin nigdy nie powinien stosować metod agresji i złości, o czym powiedział jasno św. Paweł: Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj (Rz 12,21). Nie należy odpowiadać prześladowaniem na prześladowanie, ale wytrwać w cierpieniu.