Przykazania miłości to dwa przykazania, które według tradycji chrześcijańskiej zostały ustanowione przez Jezusa Chrystusa: przykazanie miłości Boga i miłości bliźniego (tj. każdego człowieka). Występowały one już w Torze, czyli najstarszej części Starego Testamentu: przykazanie miłości Boga znajduje się w Księdze Powtórzonego Prawa (Pwt 6,5), a przykazanie miłości bliźniego w Księdze Kapłańskiej (Kpł 19,18).
W nauczaniu Chrystusa zajęły pierwsze miejsce – Jezus zapytany przez jednego z faryzeuszów o to, które przykazanie w Prawie jest przykazaniem największym, odpowiedział:
Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy. (Mt 22,37-40)
Na podstawie tej wypowiedzi Kościół cały Dekalog wyjaśnia w świetle podwójnego przykazania miłości: trzy pierwsze przykazania Dekalogu odnoszą się bardziej do miłości do Boga, natomiast siedem kolejnych do miłości bliźniego.
Należy pamiętać, że Jezus wielokrotnie podkreśla konieczność miłowania bliźniego: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili. (Mt 25, 40).
Wzorem miłości bliźniego jest miłość, którą Chrystus obdarował ludzi, oddając swoje ziemskie życie za odpuszczenie ich grzechów: To jest moje przykazanie, abyście sie wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem (J 15,12). Relacje między ludźmi powinny być takie jak relacje między Osobami Trójcy Świętej – pełne miłości i prawdy. Chrześcijanin powinien troszczyć się o zbawienie bliźniego, wychodzić naprzeciw jego potrzebom i pomagać w trudnych chwilach.