Historia Kościoła katolickiego na ziemiach polskich sięga 966 r. Wówczas Mieszko I, pierwszy historycznie poświadczony władca Polski, wraz ze swoim najbliższym otoczeniem przyjął chrzest w obrządku rzymskim. Wydarzenie to miało przełomowe znaczenie w dziejach naszego kraju, który w ten sposób wszedł w krąg kultury zachodniej Europy.
Obecnie w Polsce funkcjonuje dziewięć zarejestrowanych przez państwo Kościołów, które określają się Kościołami katolickimi. Wśród nich najliczniejszym jest Kościół Rzymskokatolicki (obrządek łaciński), do którego należy 95,5% ludności kraju. Pozostałe to: Kościół Greckokatolicki (ok. 55 tys. wiernych), Kościół Neounicki (ok. 150 wiernych), Kościół Ormiański (ok. 5 tys. członków), Kościół Polskokatolicki (ponad 20 tys. wiernych), Kościół Starokatolicki Mariawitów (blisko 24 tys. członków), Kościół Katolicki Mariawitów w RP (ok. 2 tysiące wiernych), Kościół Starokatolicki w RP (1,3 tys. wyznawców) oraz Polski Narodowy Kościół Katolicki w RP (ponad 400 wiernych).
Kościół katolicki od stuleci stanowi ostoję tożsamości narodowej Polaków. Już w XIII w., w okresie rozbicia dzielnicowego, arcybiskup Jakub Świnka bronił polskości przed rozpowszechniającą się kulturą niemiecką, m.in. wydając nakaz nauczania prawd wiary w języku polskim. Do swoistej identyfikacji dwóch pojęć: Polak i katolik doszło jednak w okresie zaborów (1795-1918). Wówczas, kiedy nasz kraj został pozbawiony państwowości, Kościół katolicki stał się symbolem Polski wolnej. Duchowni w walce o niepodległość odegrali kluczową rolę, dbając o utrzymanie języka i kultury narodu oraz sprzeciwiając się rusyfikacji i germanizacji. Ich działalność przyniosła owoce – na początku XX w., czyli po ponad 100 latach zaborów, podstawowe praktyki kościelne realizowało ponad 90% ludności polskiej miast i wsi. Kościoły w okresie rozbiorów były bowiem nie tylko ośrodkami religijnymi, ale również ośrodkami życia społecznego i tradycji.
Podobną rolę Kościół katolicki odegrał w czasach PRL (1952–1989). Wielu księży wówczas zostało aresztowanych i skazanych na tortury. Część prześladowanych oddała również swoje życie w imię wiary w Jezusa Chrystusa. W obliczu tej walki państwa z religią (i związanych z nią represji) Polacy nie odwrócili się jednak od Kościoła; pozostał dla nich oparciem i nadzieją w okresie komunistycznej dyktatury.
Powiązanie świadomości narodowej Polaków z katolicyzmem wzmocnił wybór Karola Wojtyły na papieża. Sprawował on urząd biskupa Rzymu i zwierzchnika całego Kościoła w latach 1978–2005 jako Jan Paweł II. Był to pierwszy polski papież (i na chwilę obecną jedyny) na tronie Piotrowym. W dniu 27 kwietnia 2014 r. Jan Paweł II zostanie zaliczony w poczet świętych Kościoła katolickiego.
Polacy od stuleci nazywani są narodem maryjnym – Matka Boża określana jest Królową narodu polskiego. Uzasadnienie tego tytułu sięga XVII wieku, kiedy zwycięstwo odniesione nad Szwedami i cudowną obronę Jasnej Góry (1655 r.) przypisano wstawiennictwu Matki Bożej. Po tych sukcesach król Jan Kazimierz złożył 1 kwietnia 1656 roku w katedrze lwowskiej przed cudownym obrazem Matki Bożej Łaskawej tzw. ślub lwowskie. Monarcha oddał wówczas Rzeczpospolitą pod opiekę Maryi i ogłosił Ją szczególną Patronką Królestwa Polskiego. Obiecał przy tym szerzyć Jej cześć oraz ślubował wystarać się u Stolicy Apostolskiej o pozwolenie na obchodzenie święta Maryi jako Królowej Korony Polskiej. W kalendarzu liturgicznym wypada ono obecnie 3 maja.
Do patronów Polski należą: św. Stanisław, św. Wojciech, św. Stanisław Kostka i św. Andrzej Bobola.
