Księga Kapłańska wchodzi w skład Starego Testamentu. Jest nazywana również 3. Księgą Mojżeszową i należy do Pięcioksięgu (czyli Tory – Świętej Księgi judaizmu).
Tematem Księgi Kapłańskiej są obrzędy – odpowiada na pytanie: „w jaki sposób sprawować kult?”. Jej treść dotyczy m.in. rodzajów ofiar i szat kapłańskich. Oprócz zagadnień praktyk religijnych, Księga Kapłańska odpowiada na pytanie „jak być świętym?”. Natomiast nie porusza kwestii historycznych – nie mówi nic o Mojżeszu ani wyjściu z Egiptu.
Treść Księgi Kapłańskiej
Rozdział 1: Ofiary ze zwierząt (tu: ofiara z cielców, baranków, koziołków gołębi)
Rozdział 2: Ofiary pokarmowe (tu: ofiara z ciasta, przepisy ogólne)
Rozdział 3: Ofiary biesiadne (tu: cielce, owce, kozy)
Rozdział 4: Ofiara przebłagalna (m.in. za grzech arcykapłana, za społeczność, za naczelnika rodu, za zwykłych ludzi)
Rozdział 5: Ofiary zadośćuczynienia (za przywłaszczenie sobie rzeczy należnych Bogu, za nieświadome przestępstwa, zadośćuczynienie bliźniemu)
Rozdział 6-7: Przepisu uzupełniające
Rozdział 8: Ustanowienie kapłaństwa - wprowadzenie Aarona i jego synów w czynności kapłańskie
Rozdział 9: Początek posługi Aarona
Rozdział 10: Przestępstwo synów Aarona i dodatkowe przepisy
Rozdział 11: Zwierzęta czyste i nieczyste (koszerność pokarmów)
Rozdział 12: Przepisy dotyczące czystości położnic
Rozdział 13-14: Przepisy dotyczące trądu
Rozdział 15: Nieczystości seksualne
Rozdział 16: Dzień przebłagania
Rozdział 17-18: Prawo świętości
Rozdział 19: Świętość życia codziennego
Rozdział 20: Kary za niezachowanie świętości
Rozdział 21: Świętość kapłanów
Rozdział 22: Świętość darów i ofiar
Rozdział 23: Czasy święte
Rozdział 24: Świecznik i chleby pokładne
Rozdział 25: Rok szabatowy i rok jubileuszowy
Rozdział 26: Upomnienia końcowe: błogosławieństwa i przekleństwa
Rozdział 27: Dodatek: spłata ślubów i dziesięcin pieniędzmi
Ludziom współczesnym treść Księgi Kapłańskiej może wydawać się niezrozumiała, jednak wskazuje ona na to, jak wielką wagę należy przykładać do sprawowania kultu. Trzeba dbać o to, żeby nic niedoskonałego nie zostało ofiarowane Bogu. Kluczową rolę, obok rodzaju ofiary, sprawuje również osoba, która uczestniczy w kulcie – ona również powinna być bez skazy. Stąd odmawiano udziału kobietom w okresie menstruacji ( jako nieczystym), kalekom, eunuchom oraz cudzoziemcom. Nie oznacza to jednak, że nie mieli oni kontaktu z Bogiem – w Księdze Izajasza (Iż 56,3-7) zostało podkreślone, że Ci, którzy przestrzegają Prawa, są kochani przez Boga.
Nie bez powodu Księga Kapłańska nawiązuje do posługi Aarona i jego rodu. Aaron (brat Mojżesza) miał być pierwszym arcykapłanem wyznaczonym przez Boga. Z tego względu wszyscy następni kapłani sprawujący kult żydowski mieli być jego potomkami i wywodzić się z plemienia Lewitów. Ród kapłański bywa nazywany domem Aarona. W judaizmie tytuł kapłański to kohen.
W Księdze Kapłańskiej poruszone zostały także kwestie dotyczące czystości pokarmów, czyli koszerności. Zasady te są nadal przestrzegane przez Żydów. Chrześcijan jednak te regulacje już nie dotyczą, o czym świadczą słowa Boga wypowiedziane do Piotra:
Zabijaj, Piotrze i jedz! - odezwał się do niego głos. O nie, Panie! Bo nigdy nie jadłem nic skażonego i nieczystego - odpowiedział Piotr. A głos znowu po raz drugi do niego: Nie nazywaj nieczystym tego, co Bóg oczyścił. (Dz 10,13-15)
Księga Kapłańska to nie tylko przepisy dotyczące zewnętrznych praktyk kultowych, ale również nakazy odnoszące się do wewnętrznej czystości człowieka. Stąd mówi się o Księdze Kapłańskiej również jako o Kodeksie Czystości (rozdziały 17-26). Nie należy dopuszczać się kradzieży, trzeba być uczciwym w handlu, nie można nienawidzić sąsiada - to tylko niektóre z etycznych wskazań. Księga nawołuje do świętości: Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz! (Kpł 19,2)
Większość przepisów jest nieaktualna z punktu widzenia chrześcijaństwa, przede wszystkim dlatego, że człowiek nie musi składać już ofiar Bogu – Jezus umierając na krzyżu, ofiarował samego siebie za grzechy całej ludzkości.