Księgi Machabejskie to księgi historyczne, które opowiadają o walce o wolność Izraela oraz o osobach, które przeciwstawiały się obcym władcom i były gorliwymi zwolennikami Prawa. Są to dzieła niezależne. Księgi nie wchodzą do kanonu Biblii Hebrajskiej.
1 Księga Machabejska
Autor 1 Księgi Machabejskiej jest nieznany, jednak pisze on z perspektywy naocznego świadka. Księga powstała ok 135 – 130 r. przed Chr. Dotyczy wydarzeń z lat 175-135. Z Księgi korzystał Józef Flawiusz, historyk żydowski żyjący w I w. n.e. Księga została napisana po hebrajsku.
W II w przed Chr. w Jerozolimie pojawiają się Helleniści, a Żydzi przyjmują ich z otwartymi ramionami:
Niektórzy zaś spomiędzy ludu zapalili się do tej sprawy i udali się do króla, a on dał im władzę, żeby wprowadzili pogańskie obyczaje. W Jerozolimie więc wybudowali gimnazjum według pogańskich zwyczajów. Pozbyli się też znaku obrzezania i odpadli od świętego przymierza. Sprzęgli się też z poganami i zaprzedali się [im], aby robić to, co złe. (1 Mch 1,13-15)
Król, o którym mowa w powyższym fragmencie, to Antioch IV Epifanes – władca państwa Seleucydów (Helleniści). W 169 r. przed Chr. złupił on świątynię jerozolimską, a następnie jego wojska