Micheasz żył na przełomie VIII/ VII wieku przed Chr. i był współczesny prorokowi Izajaszowi. Jego imię w języku hebrajskim (Mika/Mikaja[h]) znaczy Kto to jest Jahwe. Jest zaliczany do grona Proroków Mniejszych ze względu na długość Księgi, natomiast miał wywarł niewątpliwy wpływ na potomnych i był cytowany za czasów Jeremiasza (Jr 26,18), czyli 100 lat po swojej działalności prorockiej. Podejrzewa się, że z jego nauki czerpali Ezechiel, Deutero-Izajasz oraz Daniel, odwołując się do Reszty i królestwa mesjańskiego.
Część Księgi została prawdopodobnie spisana jeszcze za życia Micheasza, jednak podlegała ona później redakcji i niektóre fragmenty są dodatkami do pierwotnej wersji. Teksty Micheasza znalazły również zastosowanie w Nowym Testamencie u ewangelistów.
Jego proroctwo dotyczyło zagrożenia Judei przez Asyrię, która w 721 r. spowodowała upadek Samarii. Micheasz głosi, że Judeę czeka taki sam los, jeśli nie będzie pokutować. Wskazuje i potępia ucisk ubogich, lichwę możnych, nadużycia wśród kasty rządzącej i wśród proroków. Zagadnienia te poruszane są w I części księgi, zatytułowanej Sąd nad Izraelem, która obejmuje rozdziały 1-3.
Druga część Księgi została zatytułowana Nadzieje mesjańskie i obejmuje rozdziały 4-5. Micheasz głosi w niej nowe objawienie – wizję powszechnego królestwa sprawiedliwości i pokoju:
lecz każdy będzie siadywał pod swą winoroślą i pod swym drzewem figowym; i nie będzie tego, kto by niepokoił, bo usta Pana Zastępów przemówiły. (Mi 4,4)
Jednak przepowiadane królestwo pokoju nastąpi dopiero po odbyciu kary. Razem z groźbą niewoli, Micheasz wygłasza obietnicę uwolnienia i zwycięstwa nad pogańskimi narodami.
Micheasz przepowiada także króla – Mesjasza, który przyjdzie z Betlejem. Kościół odnosi tę zapowiedź do Jezusa Chrystusa:
A ty, Betlejem Efrata, najmniejsze jesteś wśród plemion judzkich! Z ciebie mi wyjdzie Ten, który będzie władał w Izraelu, a pochodzenie Jego od początku, od dni wieczności. (Mi 5,1)
W trzeciej części Droga do zbawienia (rozdziały 6-7) Micheasz wskazuje, co jest potrzebne, aby wejść do królestwa Mesjasza:
Powiedziano ci, człowiecze, co jest dobre. I czegoż żąda Pan od ciebie, jeśli nie pełnienia sprawiedliwości, umiłowania życzliwości i pokornego obcowania z Bogiem twoim? (Mi 6,8)
Bóg nie ocenia ludzi po zewnętrznych praktykach kultowych, lecz liczy się dla Niego wewnętrzna odnowa i odpowiednie postępowanie. Tylko oczyszczona „Reszta” będzie miała udział w odbudowanym Izraelu. Znajdzie się w nim także miejsce dla nawróconych pogan (Mi 7,12).
