Księga Aggeusza jest jedną z ksiąg prorockich Starego Testamentu, a sam Aggeusz należy do grona Proroków Mniejszych. O jego osobie niewiele wiadomo; wspomniany jest w Księdze Ezdrasza jako ten, który nawoływał Izraelitów do odbudowy świątyni (Ezd 5,1; Ezd 6,14). Księga Aggeusza nie zawiera nawet informacji o pochodzeniu proroka. Wiadomo natomiast, że działał on od września do grudnia 520 r. przed Chr. i był współczesny prorokowi Zachariaszowi.
W Septuagincie Aggeusz jest wymieniany jako jeden z autorów Psalmów 145-148, ale ta kwestia budzi wątpliwości, gdyż tekst Bibli Hebrajskiej nie wspomina o Aggeuszu w tym kontekście.
Księga Aggeusza składa się z dwóch rozdziałów. Rozdział 1 stanowi wezwanie do odbudowy świątyni. Jest to polecenie, które wydaje sam Jahwe swojemu ludowi za pośrednictwem proroka:
Wyglądaliście wiele, a oto macie mało, a kiedy [i to niewiele] znieśliście do domu, Ja to rozproszyłem. Dlaczego tak się dzieje? - wyrocznia Pana Zastępów: Z powodu mego domu, który leży w gruzach, podczas gdy każdy z was pilnie się troszczy o swój własny dom. (Ag 1,9)
Aggeusz wskazuje, że klęska nieurodzaju i susza są spowodowane brakiem Bożego błogosławieństwa. Sytuacja zmieni się, gdy Izraelici odbudują świątynię – wówczas w kraju zapanuje dobrobyt. Apel trafia na podatny grunt i lud bierze się do pracy. Aggeusz przepowiada również, że chwała nowo wybudowanej świątyni będzie większa niż dawnej Świątyni Salomona (Ag 2,9).
Księgę kończy tajemnicza obietnica dana Zorobabelowi (jednemu z ówczesnych przywódców Judejczyków) przez Boga:
W tym dniu - wyrocznia Pana Zastępów - wezmę ciebie, sługo mój, Zorobabelu, synu Szealtiela - wyrocznia Pana - i uczynię z ciebie jakby sygnet, bo sobie upodobałem w tobie - wyrocznia Pana Zastępów. (Ag 2,23)
Zorobabel nie jest jednak Mesjaszem, a jednym z przodków Mesjasza (Jezusa Chrystusa), jak wykazał w swojej Ewangelii św. Mateusz (Mt 1,12-13). Sygnet jest natomiast symbolem bliskości z Panem.
Księga Aggeusza została napisana prozą i prostym, zrozumiałym językiem. Jej fragmenty są cytowane w Mądrości Syracha (Syr 49,1) oraz Liście do Hebrajczyków (Hbr 12,16).