Ozeasz (hebr. Hoszea) żył i prorokował w VIII w. przed Chrystusem. Pochodził z państwa północnego, czyli z Królestwa Izraela, jednak w swoich proroctwach odnosi się do całego narodu wybranego. Druga połowa VIII w. była okresem bałwochwalstwa Izraelitów, niewierności Jahwe i upadku moralnego. Tymi tematami zajmuje się Ozeasz, używając przede wszystkim języka symbolicznego i alegorii.
Księgę można podzielić na trzy odrębne części. Pierwsze trzy rozdziały opisują historię małżeństwa Ozeasza z prostytutką Gomer.
Idź, a weź za żonę kobietę, co uprawia nierząd, i [bądź ojcem] dzieci nierządu; kraj bowiem uprawiając nierząd - odwraca się od Pana. (Oz 1,2)
Z ich związku rodzi się trójka dzieci, które otrzymują symboliczne imiona: : „Bóg zasiewa”, „Niedoznająca miłosierdzia”, „Nie-mój-lud”. Odnoszą się one do ówczesnej relacji narodu wybranego z Bogiem.
Z jednej strony Bóg w swojej mowie do narodu wybranego karci Izrael (rozdział II), z drugiej zapowiada jego nawrócenie. Tak jak Ozeasz przyjął z powrotem swoją żonę, Gomer, gdy ta go zdradziła, tak i Bóg przyjmie swój lud ponownie. W Księdze znajduje się również przepowiednia dotycząca ponownego zjednoczenia Królestwa Południowego i Północnego (Oz 2,2).
Druga część (Oz 4,1-9,9) jest krytyką nadużyć kultowych oraz polityki prowadzonej przez władców, a także rozpusty i bałwochwalstwa Izraelczyków. Szczególnie mocno Ozeasz gani kapłanów, którzy powinni prowadzić naród do Boga, a prowadzą do zguby. Prorok zaznacza także, że nawrócenie musi być wewnętrzne, a nie zewnętrzne, pozorne. Bóg chce nawrócenia serca. Ozeasz kilkakrotnie podkreśla także, że Izrael nie powinien nawiązywać przymierzy z obcymi ludami oraz, że zostanie ukarany za swoją niewierność Bogu, a tą karą będzie wygnanie:
Tak, oni muszą wędrować do Asyrii; Egipt ich zbierze, a Memfis pogrzebie, oset pokryje skarby ich ze srebra, a ich namioty porosną cierniami. (Oz 9,6)
Część trzecia (Oz 9,10-14,1) to mowy proroka Ozeasza na temat przewrotności Królestwa Izraela i zbliżającej się zagłady. Księgę zamyka wezwanie do ponownego zwrócenia się Izraelitów ku Bogu i obietnice błogosławieństwa:
Wróć, Izraelu, do Pana Boga twojego, upadłeś bowiem przez własną twą winę. Zabierzcie ze sobą słowa i nawróćcie się do Pana! Mówcie do Niego: Przebacz nam całą naszą winę, w ten sposób otrzymamy dobro za owoc naszych warg. (Oz 14,2-3)