Księgi Królewskie w swojej ostatecznej formie zostały zredagowane w VI w. przed Chr., natomiast dotyczą wydarzeń z okresu X – VI w. przed Chrystusem. Początkowo stanowiły jedno dzieło. Autor pozostaje nieznany.
1 Księga Królewska
Pierwsza Księga Królewska opowiada o sukcesji i panowaniu Salomona oraz rozłamie królestwa na dwie części: Królestwo Judy i Królestwo Izraela. Jednak za fundament 1 Księgi Królewskiej uznaje się opowiadania o proroku Eliaszu.
Treść:
Kiedy zbliżała się śmierć Dawida, jego syn Adonijja starał się zapewnić sobie miejsce na tronie. Plany zniweczyła jednak interwencja proroka Natana. Dzięki niemu Dawid przysiągł swojej żonie Batszebie:
Na życie Pana, który wyratował mnie z wszelkiego utrapienia! Jak przysiągłem ci na Pana, Boga Izraela, mówiąc, że Salomon, twój syn, będzie królował po mnie i on będzie zasiadał na moim tronie po mnie, tak właśnie dziś uczynię. (1Krl 1,29)
Adonijja nie poddał się i chciał ożenić się z ostatnią żoną Dawida- Abisztag, aby w ten sposób zapewnić sobie poparcie, a następnie sukcesję. Salomon zdecydował się zabić knującego brata.
Z Salomonem wiąże się atrybut mądrości o którą poprosił samego Boga:
Bóg więc mu powiedział: «Ponieważ poprosiłeś o to, a nie poprosiłeś dla siebie o długie życie ani też o bogactwa, i nie poprosiłeś o zgubę twoich nieprzyjaciół, ale poprosiłeś dla siebie o umiejętność rozstrzygania spraw sądowych, więc spełniam twoje pragnienie i daję ci serce mądre i rozsądne, takie, że podobnego tobie przed tobą nie było i po tobie nie będzie. (1 Krl 3, 11-12)
W wielu miejscach 1 Księgi Królewskich wyrażony jest podziw dla mądrości Salomona m.in. we fragmencie 1 Krl 5, 9-14. Salomon jest również autorem psalmów oraz przysłów.
Pierwsze lata panowania Salomona to lata pokoju, dlatego postanowił on rozpocząć budowę pierwszej świątyni w Jerozolimie. Budowano ją przez 7 lat, a następnie Salomon postawił nowy pałac dla siebie. Ustanowił również administrację państwową.
W rozdziale 6 i 7 Pierwszej Księgi Królewskiej znajduje się dokładny opis budowy Świątyni Jerozolimskiej, łącznie z rozmiarami oraz surowcami, z których powstała oraz opisem jej wyposażenia. Po zakończeniu prac do Świątyni została przeniesiona Arka Przymierza, a następnie doszło do aktu poświęcenia Świątyni i złożenia ofiary.
Ze względu na cele polityczne Salomon poślubił tysiące kobiet a nawet czcił ich bogów:
Zaczął bowiem czcić Asztartę, boginię Sydończyków, oraz Milkoma, ohydę Ammonitów.Salomon dopuścił się więc tego, co jest złe w oczach Pana, i nie okazał pełnego posłuszeństwa Panu, jak Dawid, jego ojciec. Salomon zbudował również posąg Kemoszowi, bożkowi moabskiemu, na górze na wschód od Jerozolimy, oraz Milkomowi, ohydzie Ammonitów .Tak samo uczynił wszystkim swoim żonom obcej narodowości, palącym kadzidła i składającym ofiary swoim bogom. (1 Krl 11,5-8)
Bóg ostrzegł Salomona i zapowiedział karę za jego bałwochwalstwo, mianowicie rozdział na Izraela na dwa królestwa (1 Krl 11,9-13). Dlatego też po latach pokoju doszło do buntu przeciwko Salomonowi, który został oskarżony m.in. o niewłaściwe traktowanie innych plemion. Na czele rebelii stanął Jeroboam. Kiedy Salomon umiera, królem zostaje jego syn - Roboam - i ogłosił, że będzie traktował lud surowiej niż jego ojciec.
Przemówił więc do nich tak, jak radzili młodzieńcy: Mój ojciec obciążył was jarzmem, a ja dołożę do waszego jarzma. Mój ojciec karcił was biczami, ja zaś będę was karcił biczami z kolców. (1 Krl 11,14)
Dochodzi do rozłamu na północne królestwo ze stolicą w Samarii i królestwo południowe - Judę - ze stolicą w Jerozolimie. Samaria wprowadziła