Św. Tomasz urodził się na zamku Roccasecca niedaleko Akwinu (Włochy) w 1225 r. Był synem hrabiego Landulfa, a jego matka pochodziła z rodziny normandzkiej. Już w wieku 5 lat został oddany w charakterze oblata do opactwa na Monte Cassino. Z nieznanych powodów opuścił jednak klasztor i udał się do Neapolu, gdzie rozpoczął studia na tamtejszej uczelni. W wieku ok. 20 lat wstąpił do Zakonu Kaznodziejskiego (dominikanów). Przełożeni wysłali Tomasza na studia do Rzymu, a następnie kontynuował on naukę w Kolonii pod okiem św. Alberta Wielkiego. Tam też przyjął święcenia kapłańskie ok. 1250 r.
Po ukończeniu studiów św. Tomasz został wykładowcą teologii na paryskiej Sorbonie, jednak na skutek intryg, jakie przeciwnicy dominikanów rozbudzili na uczelni, po siedmiu latach powrócił do Włoch. W 1260 r. na kapitule generalnej został mianowany kaznodzieją. Przez krótki okres wygłaszał także wykłady na dworze papieskim Urbana IV. Następnie w latach 1265-1267 przebywał ponownie w domu generalnym Zakonu – w klasztorze św. Sabiny w Rzymie. Do Paryża wrócił na trzy lata (1269-1272), po czym w 1272 r. objął posadę wykładowcy w Neapolu.
Św. Tomasz zmarł w drodze na sobór powszechny w 1274 r. w wieku
