Św. Wiktoria była jedną z pierwszych świętych, a zarazem jedną z pierwszych męczennic Kościoła. Pochodziła z Sabiny pod Rzymem; z bogatej, patrycjuszowskiej rodziny. Była zaręczona z Eugeniuszem, poganinem, ale ślubowała czystość Chrystusowi i odmówiła zamążpójścia. Jej wybór zirytował narzeczonego, który postanowił wydać ją kapitolińskiemu kapłanowi Juliuszowi jako chrześcijankę. Ten nakłaniał ją do złożenia hołdu bogini Dianie, ale Wiktoria odmówiła. Ponieważ był to okres panowania cesarza Dioklecjana, odmowa równała się natychmiastowemu wyrokowi śmierci. Egzekucja została wykonana 18 grudnia 253 roku – Wiktoria została przebita mieczem. Jej ciało złożono w sarkofagu pięć dni później, dlatego też 23 grudnia obchodzone było jej liturgiczne wspomnienie.
Wczesny i wyraźny kult świętej Wiktorii świadczy, że bez wątpienia jest postacią historyczną. Najstarszy jej wizerunek znajduje się na jednej z mozaik w Rawennie, w kościele Św. Apolinarego (VI w.). Relikwie świętej umieszczone zostały w Subiaco.
W Polsce szczególną cześć oddaje św. Wiktorii diecezja łowicka. W Łowiczu, w kolegiacie Matki Bożej Wniebowziętej, znajduje się bowiem część relikwii św. Wiktorii, które od papieża Urbana VIII otrzymał arcybiskup gnieźnieński, Henryk Firlej, w 1625 roku. Tamtejsza diecezja obchodzi uroczystość św. Wiktorii 11 listopada. Dla szerzenia kultu patronki Łowicza powołana została Konfraternia św. Wiktorii.
W ikonografii św. Wiktorię ukazuje się, gdy rozdaje pieniądze i klejnoty ubogim. Jej atrybutami są: anioł, miecz w sercu, palma męczeńska, sztandar.
Patronat
Św. Wiktoria jest patronką diecezji łowickiej i miasta Łowicz. Wzywa się ją także w modlitwie o deszcz.