Św. Antoni urodził się w Lizbonie w 1195 r. jako Ferdynard Bulonne w zamożnej mieszczańskiej rodzinie. Prawdopodobnie w piętnastym roku życia wstąpił w rodzinnym mieście do Kanoników Regularnych św. Augustyna. Spędził tam dwa lata, aby następnie przenieść się do klasztoru w pobliskiej Coimbrze, gdzie pobierał nauki z zakresu teologii. W 1219 r. otrzymał święcenia kapłańskie.
W 1220 r. Ferdynand był świadkiem sprowadzenia do Coimbry ciał pięciu misjonarzy, męczenników franciszkańskich z Maroka, którzy zginęli z rąk Arabów. Będąc pod wrażeniem ich oddania Chrystusowi, sam postanowił zostać misjonarzem-męczennikiem i podjął decyzję wstąpienia do braci mniejszych w klasztorze-pustelni w Olivanez, gdzie przyjął imię zakonne Antoni. Wkrótce udał się do Maroka, ale nie zniósłszy klimatu zachorował i musiał wracać do ojczyzny. W drodze powrotnej do Portugalii burza zapędziła jego statek na Sycylię. Stamtąd pojechał na kapitułę generalną do Asyżu (1221 r.), gdzie osobiście poznał św. Franciszka.
Przez jakiś czas św. Antoni przebywał w eremie w Montepaolo w pobliżu Forli, gdzie pogłębiał swoje życie wewnętrzne i z zamiłowaniem rozczytywał się w Piśmie Świętym. Okazał się utalentowanym kazno