Św. Łucja żyła na przełomie III/IV w. i pochodziła z Syrakuz na Sycylii ze znakomitej rodziny. Była jedynaczką przeznaczoną na żonę dla pewnego bogatego młodzieńca. Jednakże kiedy jej matka, Eutychia, ciężko zachorowała, Łucja udała się do grobu św. Agaty do pobliskiej Katanii, aby tam ją prosić o zdrowie. Wówczas ukazała jej się sama święta i przepowiedziała młodej dziewczynie rychłą śmierć męczeńską, prosząc, aby odpowiednio przygotowała się na nią. Gdy Łucja powróciła do Syrakuz, cofnęła wolę wyjścia za mąż i rozdała swój majątek ubogim oraz złożyła ślub dozgonnej czystości.
Wkrótce z rozkazu cesarza Dioklecjana wybuchło jedno z największych prześladowań chrześcijan. Wówczas niedoszły mąż Łucji zdradził ją i doniósł rzymskiemu urzędnikowi, że jest chrześcijanką. Legenda głosi, że jej męczeńską śmierć poprzedziły cudowne wydarzenia: w chwili, gdy chciano Łucję zabrać, żadna moc ludzka nie mogła jej ruszyć z miejsca; wtedy okrutny sędzia rozkazał rozpalić ogień wokoło kobiety, ale i ogień nie dotknął jej ciała.
Łucja została ścięta mieczem 13 grudnia ok. 304 roku. Jej relikwie były między rokiem 1204 a 2004 przechowywane w Wenecji; obecnie znajdują się w Syrakuzach.
Liturgiczny
