Czesław Miłosz (1911-2004) – jeden z największych polskich poetów w historii, prozaik, eseista, tłumacz, historyk literatury. Pochodził z litewskiej rodziny szlacheckiej, dorastał nad rzeką Nieważą, w majątku rodzinnym w Szetejniach.
 |
| Czesław Miłosz - Miami Bookfair International (1986)/ fot. MDCarchives |
Przeżycia i doświadczenia z dzieciństwa miały ogromny wpływ na całą twórczość Miłosza. Często wracał do okresu spokojnego życia w zakątku dawnego Wielkiego Księstwa Litewskiego. Już przed wojną dał się poznać jako obiecujący twórca – razem z innymi poetami współtworzył wileńską grupę „Żagary”. Wówczas w jego poezji dominowały nastroje katastroficzne.
Miłosz debiutował w 1933 roku „Poematem o czasie zastygłym”. Przed wojną udało mu się wydać jeszcze jeden tomik zatytułowany „Trzy zimy” (1936 r.).
W czasie wojny pracował jako woźny w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie, a po 1945 r. jako przedstawiciel PRL w ambasadach polskich w Stanach Zjednoczonych i we Francji. W tym czasie jego światopogląd ewoluował (zwłaszcza pod wpływem bezpośredniego doświadczenia komunizmu w Polsce) na tyle, że w 1951 roku zwrócił się z prośbą do rządu francuskiego o udzielenie mu azylu politycznego. Schronił się w Maisons-Laffitte pod Paryżem, gdzie działał polski Instytut