Biografia
Pisarka urodziła się 1 listopada 1921 roku w Zbarażu, leżącym wówczas na terenie II Rzeczypospolitej. Ida Fink była pochodzenia żydowskiego, od 1957 roku mieszkała na stałe w Izraelu. Ojciec Idy Ludwik Landau był lekarzem, a matka, Franciszka Stein, pracowała jako nauczycielka. Autorka rozpoczęła studia muzyczne w Konwersatorium Polskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie w klasie fortepianu. Gdy Związek Radziecki został zaatakowany przez III Rzeszę, Fink dostała się wraz z rodzicami do getta w Zbarażu. W 1942 roku uciekła stamtąd i ukrywała się razem z siostrą. Gdy zakończyła się II wojna światowa pisarka osiadła w Polsce, gdzie założyła rodzinę. Do Izraela wyjechała w 1957. Pracowała w bibliotece muzycznej oraz Instytucie Jedwaszem (instytucja poświęcona ofiarom Holocaustu). Wraz z siostrą mieszkała w Tel Awiwie. Swoje pierwsze teksty Ida Fink zaczęła publikować w latach 70. i to właśnie Holocaust był jej głównym tematem jej twórczości. Utwory tłumaczono na wiele języków. W 1995 r. została laureatką nagrody Buchmanna przyznawanej przez Instytut Yad Vashem, a w roku 2008 otrzymała literacką Nagrodę Izraela w dziedzinie prozy – jako pierwsza pisarka tworząca w innym języku niż hebrajski. Zmarła 27 września 2011.
Książki
W swoich opowiadaniach autorka wielokrotnie przedstawiała obraz rodzinnego Zbaraża. Były one publikowane w izraelskiej prasie polskojęzycznej. Oprócz powieści i opowiadań Fink tworzyła także słuchowiska radiowe (wydane w tomie pt. Ślady w 1996 roku). Najciekawsze utwory Idy Fink i ich pierwsze wydania:
Skrawek czasu. Warszawa 2009
Ślady1987
Podróż 1990
Odpływający ogród 2002
Wiosna 1941 2009
 |
| Ida Fink podczas odbioru nagrody Buchmanna, autor:Rob Bogaerts / www.wikipedia.org.pl |