Aleksander Kamiński - biografia i twórczości

Aleksander Kamiński (1903-1978) – pseudonimy: „Kamyk”, „Bambaju”, „Juliusz Górecki”.

Kamiński był żołnierzem Armii Krajowej, harcmistrzem, pedagogiem, historykiem, pisarzem.  Urodził się 28 stycznia 1903 roku w Warszawie. We wczesnym dzieciństwie wyjechał wraz rodzicami na Ukrainę. Uczęszczał do szkoły powszechnej w Kijowie, a później w Humaniu. Po śmierci ojca (1911) rozpoczął pracę gońca w banku. W 1918 roku wstąpił do Męskiej Drużyny Skautowej. Dwa lata później kierował już całym harcerskim Gniazdem Humańskim.

Wrócił do kraju w 1921 roku. Studiował historię na Uniwersytecie Warszawskim. Po zakończeniu studiów pracował jako nauczyciel i członek ZHP, a po wybuchu wojny był jednym z organizatorów Szarych Szeregów i komendantem głównym Organizacji Małego Sabotażu „Wawer”. Brał czynny udział w akcjach propagandowych Małego Sabotażu.

W czasie okupacji powstała najbardziej znana powieść Kamińskiego – „Kamienie na szaniec” – oparta na wspomnieniach „Zośki” (Tadeusz Zawadzki) o „Rudym” (Jan Bytnar).

Kamiński brał udział w powstaniu warszawskim. Po zakończeniu wojny pracował jako asystent na Uniwersytecie Łódzkim. Od 1946 roku był członkiem Tymczasowej Rady Harcerskiej. Pięć lat później usunięto go ze stanowiska. W 1962 roku Kamiński został kierownikiem Katedry Pedagogiki Społecznej na Uniwersytecie Łódzkim. W 1972 roku przeniósł się do Warszawy.

Zmarł 15 marca 1978 roku, został pochowany na Powązkach (w pobliżu mogił „Zośki”, „Alka” i „Rudego”).

Wybrane utwory Aleksandra Kamińskiego

1932 – „Antek Cwaniak”
1933 – „Książka wodza zuchów”
1934 – „Andrzej Małkowski”
1935 – „Krąg rady”
1942 – „Wielka gra”
1943 – „Kamienie na szaniec”
1947 – „Narodziny dzielności”

Aleksander Kamiński (lata 40.)