 |
| Kazimiera Iłłakowiczówna |
Biografia
Kazimiera Iłłakowiczówna urodziła się w 1888 roku w Wilnie. Była nieślubnym dzieckiem Barbary Iłłakowiczówny i Klemensa Zana (syna Tomasza Zana). Wcześnie została osierocona przez matkę, wychowywała ją natomiast Zofia Bynowa, z rodu Plater-Zyberkówna. W Warszawie poetka ukończyła pensję Cecylii Plater-Zyberkówny. Następnie była wolną słuchaczką w Genewie i w Oxfordzie. Maturę zdała w Petersburgu, a potem studiowała filologię polską i angielską na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Pierwszy zbiór poetycki, „Ikarowe loty”, Iłłakowiczówna wydała w 1911 roku. I wojnę światową spędziła w Rosji, jako sanitariuszka. Chciała nawet wstąpić do organizowanej przez Józefa Piłsudskiego armii, ale spotkała się z wyraźną odmową. W czasie wojny poważnie zachorowała na cholerę, co zaowocowało głębokim religijnym nawróceniem. Po powrocie do Polski Iłłakowiczówna zamieszkała w Warszawie i zaczęła pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W 1926 roku otrzymała natomiast posadę osobistej sekretarki marszałka Józefa Piłsudskiego. Funkcję tę pełniła aż do śmierci wodza w 1935 roku. Piłsudski był wielką, niespełnioną miłością poetki. Po jego śmierci poświęciła mu książkę wspomnieniową „Ścieżka obok