Ewa Lipska - biografia i wiersze

Ewa Lipska urodziła się w 1945 roku w Krakowie. Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych, po studiach podjęła zaś pracę w Wydawnictwie Literackim. W 1975 roku wyjechała na stypendium do Stanów Zjednoczonych. W 1983 roku przebywała na stypendium w Berlinie Zachodnim.

Ewa Lipska biografia

Ewa Lipska/ fot. Krzysztof Poboży (1995)

 

Poetka jest członkiem PEN Clubu, a także Polskiej Akademii Umiejętności. W 1989 roku była jedną z założycielek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W latach 90. przebywała w Wiedniu, pracując w polskiej ambasadzie, a także kierując Instytutem Polskim.

Lipska jest laureatką wielu prestiżowych nagród literackich: Nagrody im. Andrzeja Bursy, Nagrody Kościelskich, PEN-Clubu, a także innych (np. Złotego Krzyża Zasługi czy doktoratu honoris causa Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach). Jej wiersze są tłumaczone na wiele języków obcych i cieszą się wielkim uznaniem czytelników i krytyków. Poetka mieszka i pracuje w Krakowie.

Ewa Lipska - charakterystyka twórczości

Ewa Lipska debiutowała w 1967 roku tomem „Wiersze”, który wraz z poezją Rafała Wojaczka niejako zapowiadał nurt Nowej Fali. Poetka nie należała do żadnej z popularnych w tym okresie grup poetyckich i pomimo że jej twórczość wpisuje się w głos pokolenia, to pozostaje zjawiskiem osobnym.

Jak wskazuje Stanisław Burkot, zarówno w pierwszej, jak i w kolejnych książkach poetyckich Lipskiej („Drugi zbiór wierszy 1970, „Trzeci zbiór wierszy” 1972, „Czwarty zbiór wierszy” 1978) mamy do czynienia ze swoistym napięciem pomiędzy światem czysto prywatnym a językiem publicznym. Podobnie jak Barańczak czy Krynicki, poetka demaskuje mowę poprzez rozbijanie utartych frazeologizmów. Jednocześnie jednak rzeczywistość poetycka Lipskiej jest mocno osadzona w tym, co intymne i najbardziej osobiste. Stąd mamy tu do czynienia ze swoistą antynomią tego, co egzystencjalne i tego, co historyczne.

Ponadto wiersze Lipskiej operują dyskretną ironią, która pomaga jej zachować dystans w stosunku do własnego pokolenia. Późniejsze utwory poetki z tomów: „Przechowalnia ciemności” (1985), „Strefa ograniczonego postoju” (1990), „Stypendyści czasu” (1994) to teksty nasycone cielesnością i problematyką śmierci. Niejednokrotnie pojawiają się tu akcenty katastroficzne. Lipska sięga po takie techniki poetyckie jak paradoks czy koncept. Poetkę interesuje również wyrazista metamorfoza współczesnej kultury, z jednej strony zawłaszczonej przez masowość, z drugiej natomiast przez dyskurs politycznych stereotypów („Sklepy zoologiczne” 2001, „Gdzie indziej” 2005).

Lipska jest również autorką dramatu poetyckiego „Nie o śmierć tutaj chodzi, lecz o biały kordonek” oraz licznych felietonów.

Polecamy również:

  • Egzamin - interpretacja i analiza wiersza

    „Egzamin” Ewy Lipskiej to wiersz napisany w 1973 roku. Jest on zarówno parabolicznym komentarzem do ówczesnej sytuacji społeczno-politycznej, jak i uniwersalnym utworem na temat władzy autorytarnej. Pomysł konstrukcyjny wiersza opiera się na zestawieniu współczesności z rekwizytami... Więcej »

Komentarze (0)
Wynik działania 3 + 4 =
Ostatnio komentowane
na czym polegają te fundacje i stowarzyszenia? brakuje tu wyjaśnienia i jakiegoś przyk�...
• 2024-11-05 17:38:04
Głupota w tekście! Janusz i Agnieszka się nie związali, bo byli bardzo bliskim kuzynos...
• 2024-10-27 17:40:49
Super
• 2024-10-21 17:09:20
Bardzo trudne.
• 2024-10-21 13:31:17
Dziękuję za krótką acz treściwą syntezę :)
• 2024-09-24 21:14:03